________________
17-வது கதை அழுக்காறாமை 97 சேர பழைய கா விதனை விளிதது ' இனனொரு சிலம்பு எங்கே' பயனறது, என செயலான மரவிகன? ஒன்றுந் கோலாக ஆடு ஈருடிய ஈளைனப்போல கிணறு வெட டபபூதம புறப்பட்டதே என்றேங்கி நின்றானெனப வியப் பலல காபரும் அவனை பார்த்து " அடே ! தமழி' நமக சேன அ ஈசிலம்பு? மதியாது பாாததியனிடம சோத தவிடு ” என்றா நாவிதன திகபிரமை கொண்டவனாய் 4 எனனிட மிஷயை சே! எனப்பணிவுடன பகரநதான, "கோலாடக் குரங்காடும் அதுவே போல பயமுறுத்திக் கேளாது நயமாக5கேட.பின என தமபி கொடான் சிலாபை ' சமுகத்தின் கட்டளைபையும மதியாது என் னிடமிலலை யென்சச திகசினமூன இனிக தாமதிகக வேணடி திலலை. என று கம்பா சினத தனா. உடனே காவலாளிக 7 நர விதனைக் கட்டியடிக்கத் தலைப்பட்டனா, அடி உதவுவதுபோல அண்ணன் தம்பி உதவா அல்லவா ? நா மனிதனோ கைகால கள நடுஇ ஈ வாயகுழறி இராஜாதிராஜா நான யாகொரு பாவமுமறியேன். என்னை பிவவாறு புரி யத தூண்டியவா நம. சமஸ்தான விதவான்களே யாவர். அடையக்காரன என அணணனவலன, பணத்தாசை பால புலவா கட்டுரைக் குடனபடடேன எனறு அம் பலத்தில் பொதிய விழ்ததான, இதனைச செவியுற்ற காவ வர் பெரிதுமவருந்தி அரசன் பாதுகட்டளை யிடுவனோ வெனப்பயாது உயிருண்டோ இல்லையோ என் மடி மாம் போர் அசைவற்று கிாறன! விசுவானகளது துரோக சிந்தையைக கண்டறித காவலன நெஞசம புண்ணாக 44 அருதோ நமது சோறதையுண்டு வெகு விமரிசையுடன வாழ்க தாவருமபுலவரே உணடவீட்டிற்கு இரண்டகம பண்ணினர்" என வெகுணம் அவா களனைவரையும் கழுவி
