________________
19-வது கதை. புறங்கூறாமை 109 மனைவன கனவனை கேக்கி கடாத இரவு அரணமனை யில களவு போயிருக்கிறது” என்று சொல்லி முடியு முன, களவன 4 இராஜ திலக 1 சென்ற இரவு அரணமான கத களவாடியான நான தான மூன்று மாணிக கங்கள் இருந்தன. அவைகளில் ஒனறை யாசனுககு வைதது விட்டு மீதி பிரணடில ஒனதை மிகவு: ஏ கழ பொாறு சொலலிய ஒருவனுககனிததேன. மரறொன்று எனனிடமுளத" எனறு கமபீரமாய்ப பதில் சொன்னான, இதனைக் கேட்ட மன்னவன களவளை நோக்கித" திருட இக தொழில் மிகவும் இழிவனறோ ன றழிம களவன் சொலவான, "மனனா மனன! இகோ தகௌருகே நிறருடி மாதிரி புறகூறி வாழகின் றானே அதனிலும் கன தொழில் இழி வலல ! அலலா ம ம நான ஏழை பனாதி கண வீட்டில் திருடுவதில்லை எனகய பண தட்டிய பொழுதே செலவா வீடு சென்று அங்கிருக்கும் தளம முழுவறையும கவர" சி வராமல என குழகதை குட்டிக ளைக காயாற்ற ஈத துணை வேண்டுமோ அவாவே எடு தது வருவேன, இ.து என குலத்தொழில் உடனே யரசன ' தேற்றிரவு உ.னலுடன வாத ஒரு வனுக்கு மாணிக்கமொன்றளிததே னென்னயே! அமமா ணிக்கம இதுதானா பாா” எனது தான பெற்ற மாணிக்க ததைக காட்டியதும் களவன சிறிது கலாதி " அரசே! ஆம” எனறான. மறுபடியும மனனவன திருடனை நோக்கி 4 மூன்று மாணிக்கங்களில் ஒன்றை வைத்து பரிட்டு இரணடையே எடுத்துச் சொந்தாக: சொன தாயே! நீ வைத்திப் போன ஒரு மாமாககததையும் காணோமே” எனததும் விடியாத காலை சில முதன முதல கஜானா செனறு பாததலான அந்த ஒரு மாணிகா ததை
