________________
21-வது கதை தீவினையச்சம் 117 முற்று முணாந த முனியும் அடைதனை பனபுடன் கை தனி லெடுதது ஒடித்ததும், அதனுளளிருக்கும் தீமையை ஆதி ஈயசு னருளால உணாது புனனகை கொண்டு இது சமயம தஇசையாகு நகை யளித்த அடையில விஷங்க லா திருக்கிறதென்பதற்கு யாதொரு தடையுமில்லை இக காலை கைகண்ட பலனாக அவௗ செய்த குற்றத்திற கேற்ற தண்டனை கிடை சுகாது போனால் பின்னரும் அவள் பலகேடுகள் செய்யக்கூடும் ஆகவே ஏற்ற சிட்சை விதி திது கலவழி சேர அறிவுறு கதலே சாலச்சிறகதது" என் றுனனி, தன் வினை தன்னைச் சுடும் என னைக கொலை * விட்ட ஓட்டப்பம் வீடடைச் சுடும் என்று சொலலி அவ வடையை அவள் வீட்டின் மீது போட்டார் ஆற்றல் மிகுந்த வேத தசையும் அரிய தவத்து முனிவரையும் போற்றி யொழுகின எப்பொருளும் போற்றலாகும் ; அவமதிப்பின தோறத மிகுஞசாாபின ரேனும் சிதைவா, திகழமுப்புரா, சூரன் சாற்றில் திரன மாலா தியரும தளக தாசொனில சாற்றும் தெனனே எனபது பொய்யா மொழி யலலலா ? அனறியும் முற்பகல் செய்யின பிறபகல விளையும எனனும், மொழிக் கிணாக அதிசீக்கிரகதில அப பெண்ணின மனை பற்ப லா கண்டு வியகக வெந்து பிடிசாம்பராமினது உடனே பட்டினத்தாரது தககை அறிவு தலைப்பட்டு தன பேதைப் புத்திக்கு மெதிர்வும பிராலாபிதது அன்று முதல மனத் தாலும் பிறருக்குத் தீங்கினை யுனனாது சுகமே வாழ்ததி வந்தாள எனபது காம செ. வலாமலே அமையும்.
