பக்கம்:1914 AD-திருக்குறள் நீதிக் கதைகள்.pdf/125

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

23-வது கதை. ஈகை 121 புசிதல வேண்டும், இதனைத் தட்டாது தாதகள் தததரு எக என மிகவும் வணகி வேண்டினா. மைாதன விருமபிய வரததை யளிப்பதாக வாக்க வித்த முனிவரும் ' அ னே யாக” என றுசொலவி முடியுமுன் ரேணுகாவிதேவியும் உயிர் பெற்றெழுது நின்றன் மைந்தது கண்டுகளிததான. முனிவரும தம புதலவனது புத்தி கூாமையைக கணடுவியாக 2 ஆனத பரவசமடைந்தன. 23-வது கதை எகை: சாதலின இனனாததிலலை இனிது ஆதம் திருக்குறள், "ஈதல இலையை 4.ககடை பரிமேலழகா உரை -- ஒருமைகுச சாதலபோல இன ாைதது ஒன்றில்லை, அதிகனல் மகதாகிய சாதலும, வறி பார்க்கு துனறிதல முடியாதவழி இனிது குறிப்பு --வெருஈகும் சர2 57 537 (மூல வருத தமா யிருப்பதுடன இறாது போக மனமவராது (பமை யணடிவ த ஏழைகளுக்குக் கொடுதகமுடியாத காலத்து, பூமிக குபபாரமாய உடல் வைத்திருப்பதை விட உயிரைத் அறாது விடுதல் இனபமாயிருக்கும் இது பறறி யக றோ குமணலும் சீத தசை சாத்தனாருக்கு எதாவும் கொடுக்க வகையில்லாது தன் தலையை வெட்டிக்கொண்டு போகும் படி அகமலாசசியுடன் சொனனான உதாரணம் - காவிரி நதியின் வட கரையிலுள்ள திரு நின்ற சிருேதத காள நதியபய முதலியார் எனலும ஸ்ரீமா ன அலலும் பகலும் தனனை ஈாடி வருபவரககு வரையாது ஈ.55 * ததனா பாலா முதல் பிருத தா பலரும காணாவ தாரமென அவரைப் புகழந்து வாதாாகள, நாட்டை