பக்கம்:1914 AD-திருக்குறள் நீதிக் கதைகள்.pdf/35

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

7-வது கதை புதல்வரைப் பெறுதல் 30 மிகு த பரிமள மொன்று ஒலலெனபபாபப, பார்ததிய மை " இதுகாறம காம இததகைய அரிய அந்தததை அனுபவிததோமிலா தெய்வத்தனமைய பொரு திய வா சக்க போலுமிது, இது எவவிட மிருகது வருவ தென பதை யறிய, ஆவலபூண்டு அநாற்றக கமழுக திசையே கேசுகிச செல்லா நிறசு, ஒரு பெண மணியைக் கண்டனன. கண்டதும அககாரிகையின் மீது காதல் காது, " பென னே! யா ? உன் பெற்றோ யாவா?" எனறனை மையலபூதத மனனவன நாணமொனனும் பேரணியைக கொண்ட அப பெண்பால உடனே தலை சாய்தது வேகத கேௗ' இத்துறையில் வரும்வரரைப் படவிலேற்றி அக்கரை சோககும தொழின பூண்டான மான தகதை" எனப பணி வுட ன் புகனாளை அச்சமயம் படவேட்டியும் இறை வா பக்க மனுகி அடிமவா பணிந்து நின்றன இனி அர சன தன உள்ளககருததைத தோபயாகனுக குணதத, அப்பாகனும் பாதலா பதியைக் கிட 4 அவனியாளும் வோ தன நின் மகளை மணம்புரிய விரும்பினான இதி நின பெருந்தவம்மா | உன குலத்தோர் புரிக த , தவமோ ; அன றேல நின புதலவிசெய தவமோ ? அறியேன்,” என்று ரைத் தவளவில், அப்பட வோட்டி " ஐய' பூருவின மரபிற் பிறாத கோமகள், தாழகுலத்தில் உற்பவித்த மகளை மனை வியாசு இசசிததல மேருவையும் அலுவையும் இறுக குமா றொககும ; என குமாரியின் பாகதியமே பாக்கியம், ஆயினும நம பாாததிபலுக்குப் பகீரதியிடமாகத் தோன றியதேவவிரதனுளன அவவாக்ஞ சிககததிறகே அ சுரிமை யுரித்தாகும்; என மகள் பயக்கும் பிள்ளை யாது பேறு பெறக் கூடும் என பதே என யோசனை" எனப் பதி பளித்தான.