________________
7-வது கதை புதல்வரைப் பெறுதல 35 அவளை வெறுதது மற்றைய இருவரையும் தன் மெய் வலி பால தன தம்பிக்கு மணமுடிதது, தான பிரமச்சரிய ஒழு கதத நீனாகவே யீருந்தனா கடை காளில பீஷ்மாது பேரப்பிளளைகளாகிய பாண்டவரும், துரியோ தனாதிய இரும் பகைத்துப் பே: செய்யும் பததானாளிவ பீஷ்மாது ஆகமொகும் அடிபட்டு உயிர் சேராந் திருககையில தரு பன முதல மன்னா பலரும் திரண்டு வந்து, பீஷ்மரை ய இறுகி, அவாது பார்க்கிரம.ககளை மனமார வாழ்த்தி மூடி வில ' தததை யின்பம் எயதற பொருட்டு பிரமமச்சரிய தவமே இனபமாகச சிந்தை தெளிந்த ஞானச செலவா! செஞசேவகனே 1 முகதை மரபுககெலலாம் முதல்வா ! உனனை யொபபார யாவருளா இப்பிறவியினில, என் றழுது தொழுத வளவில மாகாள | அஞசா! தொல்லைவினையை யாரே விலக்குவாா, தேவநா ஓ மாகாது." என்று அவர் களுக்கு அறிவுறுத்தி, அச்சமயம தக்ஷிணாயண காலமாத லா லும், உத்தராயண புண்ணிய காலத்தில் இறப்பதுவே பெரும் பாக்கியமென நமமுனனோ மொழி திருத்தலினா லும் அவவுரையைக கடைப்பிடித்து யோகத்தால தன் உயிர் ஓடாவண்ணய நிறுத்தி, சூரியன வடபா லெய்து மன வும டயாவிடேன் எனறிருந்தனா, அவ்வாறே தக்ஷினா யண புண்ணிய காலத்தில் தன் ஆவிக்கி உயர்பதவி படை ஈதனா. பீஷ்மா இததகைய மேன்மை பெற்றது தன தா தைக்குச செய்த கைமாறின் பயனே யெபைதை நம் கேயர் என் கறிவர்.
