________________
9 வது கதை. விருந்தோம்பல் 43 தன நாயகனைக கூவியழைதது என உயிரின் இருக் கையோ இதுபொழுது கானோ வேடன் பைதனிலசுப்பட் டேன, இனி என்னைப்பற்றித தாங்கள் வரும் துவதனால் மெய்வருத்தம் ஒன்றைத் தவிர வேறு பயன் கிட்டப போவதில்லை விதி வசத்தால நாமிருவரும் பிரிய ஜோக தது, வினை பயனை வெலவதற்கு வேதமுதலாம் எனைத தாய நூலகத நிய மாாககா கூறப்பட்டிலது, ஆதலின இனி ஈடக்கவேண்டிய காரியத்தினை போசிப்பதே சாலச சிறாதது ” எனலும், பழையதனம மீண்டும் கிடைக்கப் பெற்ற வரைபபோல மன மகிழாது "பாதகனாகிய வேடன் கையிலிருந்து வெளிக்கிள ஏதோ யுகதி சொல்லப் போகினறது ப.பிரினம் என்று ஆவலுடன் ஆண் புரு எகிர பாாத திருககையில, அப்படை தனபதியினை நோ ககி என ஆனபோ இதகிமிஷமுதல னனுறவைத தால் கள் திறவென்று கொௗலதே சகுதியாகும். ஏனெனில், யான இது ரிபாழுது வேடன பையிலிருந்து உய்யுமவகை ஒன்று மறியேன நிறக, வேடனோ இகசாலை மழை குளிர காற்று இவைகளால் பாயந் கவனபோல் ஓயாது கிடக்கின் றான. மேலும் பசியால மிகவும் பரதவிதது லா டினவ எனறே சொல்ல வேண்டும், அதுவுமனறி, தன பசிப் பிணியைய போக்கிக்கொள்ள நமமிலலமடைாது என னையே அனனமாகககொடு வலைவிரிதது அகபபடுததிக கொண்டனன. ஆதலின பே மனை ககு இவன விருதா ளியுமாயினன, இவனது பசிப்பிணியைக் களையாது நாம வாளாவிருத்தல படுதாகில வீழ்வதற்கு ஏதுவாகும், அதி தியின ஆயாசததைபபோக்கி அன்புடன் அவன மளிப் பின் நாம நலல பதவியடைவோம, இதற கையயில்லை. இக்கணமே தாங்கள எங்கேனும் சென்று தீக்கொணர்குது
