________________
12-வது கதை. நடுவு நிலைமை 65 நான் வயிறார உண்பேன் என்பதற்கு எனளளவும் ஐய மிலா என்றது. வாயுமைா தனும் அருபோதனைக்குடபட்டு, தனகா சையை மனத்தில் தியானித்துக் கொண்டு காற்றிலும் சடுகி ஈடாதிவாதான புலிக்குப் பிறந்தது பூனையா.பப்போகாது என்ற பழமொழி உணமையாயினும அமமிருகம் நடந்து வருட இடத்தினின்று நாதகாக தூரத்திற்கப்பால ஈடாது வாமனாவ ஆகாயம், மிருகமோ அவனைக கிடடி விட் டது உடனே கிருஷ்ணபகவான கறறுககொடுதத மகதி சகதை யுச்சரிகதான திசம்களின் மகிமை ஒருகாலும் பொயசு.சாதாகலின அக்கணமே வாவியுடன் சூழாத கத எனத தட ைசிவாலயம் தோன் றியது அதனைக்கண்ட புருஷாமிருசுமாமி தா க பகதி விகாசக தடன தடாகத்தி வீறாகி 514 நகத வானத்திலிருந்த பூக்களை ககொய்து சிவ பிரானை துதிக வWA ஆடிப்பாடி.யது, இகறதள் Finae பிழைததேன பிழைத்தேன என நெடுந்தூரம் ஓடி வசதான. இய மாதிரி புருஷாமிருகம தனனை நெருக்கு மிடாகளில் பாக திராகளை யுசசரிக - அகககுததோனறிய சிவாலயத்தில் தரிசாஞசெயது பின்னரே புருஷாமிருகம் வழிாடக்கத தலைப்பட்டது, முடிவில் பீமன் தன் இராஜ ஜியததிறகு அதிக சொற்பதூரகதில மிருகத்தின் எல்லை யில ஒருகாலும தன எல்லையில் ஒருகாலுமாக நடக்குஞ சமயத்து அப்புருஷாமிருகம பீமனைப்பற்றி " அப்பனே | 8 என எல்லையில் அகப்பட்டுக்கொண்டாய் ஆதலின் எனக்கு ஆகாரமாக கோவதை ததவிர உனக்கு வேறு வழி யிலலை” எனறது, பீமனோ " இதென்ன விதை? என் எல்லையில்தானே நானிருக்கின்றேன். எல்லை தபபிப்பிடித் தான நான் உனக்கு இரையாவதெப்படி" என்றான், 'இல
