________________
14-வது கதை, ஒழுக்கமுடைமை 77 வா பலா புதாது அரசனது ஆடை யணிகளை க களவாடிப் போயின மையால காவலனது ஏவலினால காவலாளிகள் கள் வனைத் தேடி வராகிறக சௌந்தரனிருக்கும் குளக்கரை வந்து சோததனா வதது சோகததம அவனிடம மாலை பிருப்பதைக கணலுற்று, பைக களவுமாக திருடன் அகப்பட்டுக கொணடான எனக களிதத சேவகாசள சௌதரனைப் பிடரி பிடித்திழுதது வ த அரசன சமு கத்தில் நிறுத்தினா வேதனும் சீர் குலை திருக கும வேதி யன கையில் முத்துவட மிருப்பது கண்டு இனி சாட்சி யம வேணடுவ தில்லை யென உன்னி அவளைச சிறையிலிடக கட்டளை யிட்டான அச்சமயம் அருகே யிருகக (OS திரி அவனை உற்று நோக்கி திருப! இதோ நிறகும் திரு டன் முன நம சபையை அலங்கரி ததிருகத சௌந்தரன போல காண்கிறான" எனறனை மனனவனும் சற்றே நிதானித்த நிகது - ஆu! *ம சபைக்கு அணியாய் விள கரி வாத சௌந்தான எனனகதடையில்லை, ஐயோ ! இப்பாவி தன பதவியை விழகத்து மலலாமல சோரமபண் ஊவும் துணிந்து விசனிககததககது ? எனகலும் என் செயலாம ; நெறி தபபி நடக்கும் ஒருவனை த தணடித்தல இராஜ ரீதியே யாகும், அன்னமிட்டாா வீட்டில் கன்ன மிட்டது போல் முனனா நமமரணமனையில் சிறப்புப் பல பெற்று வரிசையுடன வாழசது வாததையும் மறந்து நம ககே இசண்டகஞ செயதான? இவனை என செயதாலெ னன 4 நீதியே யன்றி அநீதியாகாது எனினும் முன்னி ருசுத பழக்கத்தால இவனை த தண்டிக்கவும் மனம் வா விலவை. தணடியாது விடுவதும் சரியன று எனக் கலக்கி ஞான். அச்சமயம் விழுந்த பிள்ளைக்கு அரிவாள் மனை உ. தகியது பால் மூன் சௌநசரனிடம அசூயை கொண்
