பக்கம்:1914 AD-திருக்குறள் நீதிக் கதைகள்.pdf/94

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

90 திருக்குறள் நீதிக் கதைகள் இவ்வாறு தநதையும் தநயனும் உரையாடியிருக்கை யில கலகபட்டா சபையை விட்டகன்று தான எபபொழு துமிருக்குமிடஞ் சோகதனர் அசசமயம பீமனும அா னனும் தங்கள் தமயனைக்காணலஈது அவா முகம் வாட்ட முற்றிருப்பதைக் கண்டு - ஏதோ சமபலம கோஈதது போலும் எனவறிந்து மௌனமாய் நின்றனா, அகத் தினழகு முகத்தில் தெரியு மலலவா ? தருப: புத கிசரும தன் தமபியரை உறறு நேரககித தபபிகாள' பாரததிப னும யானும் சூதாடியிருக்க அவன் தன் மகன் உத்தரனைப் புசுழந்து பேசினன அது கண்ட ரான பிருஹனனனையே வெற்றி சூடி யவன என ற கம் அவன என்மீது வெகுண்டு சூதாடு கருவியால கனனததிலடி ததனன் உடனே உதிர மொழுகியது. இதனை நீதகள அ றி பின அவவிராடன தன தாயாதிகளுடன் அந்தகனுலகு சேர்வனே என்று வருந்துகினறேன அது பறறியே; 2.5களைக் கண்டதும கான மௌனஞசாதித்திருந்தேன் என்று சு றினா. ஆ ' ஈதன நீரா பெரியார் தனமை ? சிரியவா ஒரு பிழை செய யின மேலவா பொறையைப் பூஷணமாகசு கொண்டு பிழை செய்தாரைக குறிதது ' அகதோ' அவவறின்லி <Lமை இடக்குள்ள சுகிய காண த தால சாச முறுமே" எனறு அவன மீதிராகுவா நிறக மூக்கு நுனியில் கோயககொளளும பீமகா ( பொறுமை பொறுமை யென்று நமது அணணா முதத ணணா அன்று பாசனவயில அப்பாவியா துகில உரியுது காலதசிம நமமை யடைகினா இக்காலையோ தானே விராட ராஜனால அடி படம் இரணம் பட்டும் அவனழி நது போய்விடுவானே' எனறேங்குகின்றனா. இப்போ முதே அபபஞசை விழாடனைப் பத்திர பொததிரங்களு