பக்கம்:1914 AD-திருக்குறள் நீதிக் கதைகள்.pdf/97

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

17-வது கதை அமுக்காறாமை 931 குறிப்பு.- பொறாமையென்னும் துர்க்குணம் ஒருவ னிடத திருக்குமாயின் அவனுக்குக கெடுதியைச்செய்யும் பகைவர்களில்லையாயினும் அப்பொறாமையே பலகேடுகளை உணடாககும் ஆதலின் ஒருவரும் பொறாமை கொள்ள லாகாது. உதாரணம் - சோழராஜனால சிறப்புப்பல பெற்று விளக்கிவாத கமபா ஒருசால அடிமனனவன மீது கோபம் கொண்டு அவன் நாட்டை விட்டு அந்திமிஷமே அகன்று போயச சேரனையடைந்து அவனிடம் தான் கமபரிடம அடைப்பா காரனாயிருந்ததாக அறிவித்து அவ வேலையி லமர்கதனர். அகஈனம வாழ்ந்து வருகாளையில சேரராஜ னது சமஸ்தான விதவானகள கமபராமாயணததை அா சன் மனமகிழப் பிரசங்கித்தனா, அடைபயக்காரனாப் அரசனண்டையிலிருப்பலா கமபரென ஒருவருமறி திலா, புலவர்கள் இராமாயண ததை வெகு திறமையுடன் காதே தியம்பிய போதிலும் பாடலின சொன்னயம பொருள கய நகளை உன்ளலாற்றிந்து உரைத்தாரில்லை. அது கண்ட கம பர் சோாபிரானை நோக்கி "அரசே! நமதாண்மனைப் புல வாகளது பிரசாகம இனிமையா யிருந்தபோதிலும் செய் யுளில இலைமறைகாய் போலிருக்குமபொருள் தயங்களை ஆழ்கதறிக்து சொலவதாகக காணப்படவில்லை என்ற னர். உடனே சோன " அதனை நீ எவ்வாறுணாக தாய்' என, ' நான எக்காலததும் கமபாருகேயிருதது அவாது பிரச, சுமாரியை நன்கு பருகிவந்தேனாதலாற்றான்” என்று பதிலளித்தனா கமபர். அவனையாயின் உன்னாற கூடு மேல் கடிபரிடம் கேட்டறிக தபடி சிலபாககளைப் பிரசங் கஞ் செய்பார்ப்போம் எனச்சோன செப்பியதும் கண்டோ ரனே வரும் வியக்கும் வண்ணம சுமபா சிலபாடல்களைப்