________________
தொல்காப்பியம் - இளம்பூரணம் டவுச. பக்யு மரையு மாவினக் கிளவியும் கையும் காக பம்மொடு சிவதும் ஐயெ வீரரி யரைவரைந்து கொமே மெய்யல னொழிய வெண்மனார் புலவர். இழவும் அது.. இன் ;--புனையும் அணயும் ஆவிரைக் கிளவியும் பனை என்னும் சொல்லும் அரை பன்னும் சொல்லும் ஆவிரை என்னும் சொல்லும் நிளையும்கால அம்மொடு சிவனும், ராயும்பாலத்து மேற்கூறிய வல்லெழுத்து மிசாழ அம் என்னும் சாரியையொடு பொருத்தி முடியும். ஐ என் இறுதி அலா வலாத்துசொம் - அவ்விடத்து ஐ என்னும் ஈழ அமை என்னும் சொல்லை நீக்கிக் கெடும், மெய் அவன் ஒழிய என்மனார் புலவர் . தன்ப்ப ட்ட மெய் அச்சொல்லிடத்தே ஒழியவென்று சொல்லுவர் புலவர். உ-ம். பால்காய்; செதில், தோல், பூ எனவும்: அரையல்போடு, செதில், தோல், பூசனவும்: ஆலிரங்கோடு; செரில், தோல், பூ எனவும் வரும். (வினையுங்கால' என்றதனால், பிறவும் சாதுகள், வழுக, தில்லை, ஓலை எனவரு வனவத்திற்கும் அம்முக்கொடுத்து ஐகாரம்செடுத்துத் தூதுணங்காய், வழுதுணங்காய் தில்லக்காய், 'ஓலம்போழ் என்று முடிக்க, உ. அடு. பனையின் முன்ன பட்வெரு காக இலையின் சுகு மையெ அயிரே ஆகாரம் வருத லாவயினான. இதுவும் அது. இன்:- பனையின் முன்னர் அட்டு வருசாலை . மேற்கூறிய வழியேயன்றி பனை என்னும் சொல்லின் முன்னர் அட்டு என்னும் சொல் வருமொழியாய் வருங்காலத்து, சில இன்குகும் ஐ என் உயிர் - நிற்றல் இன்ரும் ஐ என்னும் உயிர் அ வயின் சோகம் வருதல் - அவ்விடத்து ஆகாரம் வந்து அம்மெய்ம்மேல் எறிமுடிக, உம், பனவட்டு என வரும்.
- ஆவயின்' என்றதனால், விச்சாவாதி என்று போல்வனவற்றது வேற்றுமை முடிகொங்க
(42) ..அசு. கொடிமுன் வரினே பையவ ணிற்பக் கடிக்க வின்றே வல்லெழுத்து மிகுதி இரியும் அது. ஓன்:-சொடி முன் சரின் கொடி என்னும் சொல் பனை என்றும் சொல்முன் பர்வரின், ஐ அவன் நிற்ப வல்லெழுத்து மிகுதி கடிகிலை இன் --மேற் பெரும் மனப் பட்ட ஜகாரம் ஆண்டுக் செயாதே சிற்ப வல்லெழுத்தமிகுதி நீக்கும் சிலைமையின்ற, உ-ம். பனைக்கொடி என உரும். 'சடியே என்றான், இவ்வீற்றும் எடுத்தோத்தாலும் இலேரினும் அம்முச் சரியையும் பிறசாரியையும் பெற்றவழி இலப்புயல்லெழுத்து வீழ்க்க. இன்றும் தெஞனே, உருவிற்குச் சென்ற சாரியை பொருட்டுச் சென் றவழியும் இயைபுவல் செழுத்து வீழ்ச்ச. பனையின் காய், அரையின்கோடு, ஆவிரையின்னோ எனவும் வினா
