________________
பாசச தொல்காப்பியம் - இளம்பூரணம், இஃது, அப்பெருந்திசையோடு சோணத்திசை புணருமாறு உணர்த்தால் தித விற்று, இன்:- திரிபு வேறு கிளப்பின் - (அப்பெருந் திசைகனோம்) கோணத் திசைகளை வேறாகப் புணர்க்கும் இடத்து, ஒற்றும் இறுதியும் கெடுதல் வேண்டும் என்மனார் புல வச் - (அவ் உசரம் ஏறி நின்ற) ஒற்றும் அவ் சற்று உகரமும் கெட்டு முடிதல் வேண்டு மென்று சொல்லுவர் புலவர்; தெற்கொடு புணரும் காலை - தெற்கு என்னும் திசை யோடு புணரும் சாலத்து, ஒற்று மெய் திரித்து னகாரம் ஆகும் - (அதன்கண் நின்ற) மகார ஒற்று (த்தன் வடிவு) திரித்து சகாரமாய் முடியும். 'திரிந்து' என்றதஞன், வடக்கு என்பதன் கண் இடை நின்ற ககா ஒற்றுக் கெடுக்க. உ-ம்:--வட கிழக்கு, வட மேற்கு, தென் கிழக்கு, தென் மேற்கு என வரும். (வேறு' என்றதனால், திசைப்பெயரொடு பொருட்பெயருக்கும் இவ்விதி கொள்க. வட கடல், கட வரை எனவரும். 'மெய்' என்றதனான், அத்திசைப்பெயரோடு பொருட்பெயர் புணருமிடத்து இய தியும் முதலும் திரித்து முடிவனவெல்லாம் கொள்ச. கீழ் கூரை, மேல் கூரை என வரும், சஙச. ஒன்று முதலாக வெட்ட னிறுதி எல்லா வெண்னும் பத்தன் முன்வரின் குற்றிய லுகர மெய்பொடும் கெடுமே முற்றவின் வரூஉ மிரண்டலக் கடையே. இஃது, இவ்வீற்று எண்ணுப்பெயரோடு எண்ணுப்பெயருக்கு முடிபு கூறுகின் இன்:--ஒன்று முதலாக எட்டு என் இறுதி எல்லா எண்ணும் - ஒன்று என்னும் சொல் முதலாக எட்டு என்னும் சொல் இறுதியாகவுள்ள எல்லா எண்ணுப்பெயரும், பத்தன் முன் வரின் - பத்து என்னும் எண்ணுப்பெயர் முன் வரின், குற்றியலுகாம் மெய்யொடும் கெடும் - (அப் பத்து என்னும் சொல்லிற்) குற்றியலுகரம் (தான் ஏறி நின்ற மெய்யோடும் கெட்டு முடியும்; இரண்டு அலம் கடை முற்ற இன் உரும் - இரண்டாகிய எண்ணுப்பெயர் அல்லாத எண்ணுப்பெயரிடத்து முடிய இன் வந்து புண்டும்.. உ-ம்:- பதினொன்று, பதின்மூன்று, பதினான்கு, பதினைந்து, பதினாறு, பதி னேழு, பதினெட்டு எனவரும், நிலைமொழி முற்கடறாததனால், பிறமொழியும் அவ் இன்பேறு கொள்க. ஒன்பு தின்பால், சன்பதின் கூறு எனவரும், முற்ற என்றதனான், மேல் எடுத்தோத்தாலும் இலேசானும் இன்பெற்றவழி பதித்றொன்று, பதிற்றிரண்டு என்றாற்போல முடிபுகள் வேறுபட அருவனவெல்லாம் கொன், (ஏகாரம்' இரண்டும் ஈற்றசை, உக சட்டம் செய்யும் விசாரம்.) (2)
