பக்கம்:1928 AD-தொல்காப்பியம்-எழுத்ததிகாரம், இளம்பூரணம்-வ. உ. சி-அகஸ்தியர்பிரஸ்.pdf/71

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

தொல்காப்பியம் - இளம்பூரணம் af எல், அளவிற்கு நிறையிற்கு மொழிமுத லாகி ஈ.எவெனப் பட்ட வொன்பதிற் றெழுத்தே அவைதாம் க ச தப வென்றா * மவ வென்றா அகர உகரமோ டவையென மொழிப, இஃது, அளவுப்பெயர்க்கும் சிறைப்பெயர்க்கும் முதலாம் எழுத்திற்கு வரை யறை பட முதல் அதலிற்று. இ-ள் :-- அளவிற்கும் சிறையிற்கும் மொழிமுதலாகி உடன எனப்பட்ட ஒன்பதி ற்று எழுத்து அவப்பெயர்க்கும் நிறைப்பெயர்க்கும் மொழிமுதலாய் உமாவென்று சொல்லப்பட்டன ஒன்பதெழுத்து, அவைதாம்- அலை (யாவையோவெனின்), 5 ச தப என்று 4 வயஎன் அகரமொடு உகரமொடு அவை என மொழிப்-4 Tu களும் மக்களும் அகரமும் உகரமு மாகிய அலை என்று சொல்லுவர். உ-ம். காம். சாடி, இதை, பானை, சாழி, மண்டை , கூட்டில், அகல், உழக்கு.. எனகம்; விசஞ்சு, சீரகம், தொடி, பலம், சிறை, மா, வரை, அசை. இம்:ரி எனவும் வரும். உணவெனப் பட்ட' என்றதனான், உழவெனப்படாதனவும் சிவாவை உள வென்பது, ஓரடை, துராடைட எனவரும், மற்று இவ்வரையறை கூறிப் பயந்தது என்னையெனின், மேல் அகத்தோத்தி லுள் அவற்றிற்கு முடிபுகூறும்வழி, அதிகாரத்தான் வன்கணத்தும், மேற்சொல்லா தொழிக்காணத்திலும் சேறற்கு என்பது, அகாமொடு' என்பது ஈடு செட்டு நின்றது. என்று' என்பன இரண்டும், ஓடு' என்பன இாண்டும் கண்ணிடைச்சொல், ஏகாரம் ஏற்றசை) 47 37க, ஈறியன் மருங்கினிவையிவற் றியல்பெனக் கூறிய கிளவிப் பல்லா றெல்லாம் மெய்த்தலைப் பட்ட வழக்கொடு சிவணி ஒத்தவை யுரிய புணர்மொழி விலையே. இஃது, இவ்வோத்துப் புறாடை. இ-ள் :--- ஈறு இயல் மருங்கின் உயிரும் புள்ளியும் இறுதியானவை வருமொழி யொடு கடி நடக்குமிடத்து, இவை இவற்று இயல்பு என கூறிய ளெலிப் பல் ஆறு எல்லாம்-இம்மொழிகளின் முடிபு இவற்றின் இயல்பெனக் கூறி முடிக்கப் பட்ட சொற்களினது (அவ்வாறான முடியாதுமின்ற) பலவகை முடிபுகளெல் லாம், மெய் நீலப்பட்ட வழக்கொடு சிவணி ஒத்தவை உரிய புணர்மொழிலேஉண்மையைத்தலைப்பட்ட வழக்கொடு கூடிப் பொரூர் தினவை உரியவாம் புணரும் மொழிகள் நிலைமைக்கண். உ-ம். விள ஞான்றது என்புழி நிலைமொழிப் பெயாது இயல்பும், ஞான்ற ஞாயிறு என மொழிவினையாயவழி இருமொழி இயல்புமாகிய "ரூ சமயவ” (தொகை-க.) என்பதன் ஒழியும், மண் கடிது என்புழி வருமொழி வன்கணத்து இயல்பாகிய “மொழிமுதலாகும் (தொசை-டு) என்பதன் ஒழிபும், ஈட ஞெள்ளா