2.17 தொல்காப்பியம் - இளம்பூரணம் “குன்றக் குறவன் காதன் மடமாக வணிகமி வன்ன அசைகடைக் கொடிச்சியைப் பெருவரை ாேடன் வரையு மாகிற் செடுத்தன மனோ என்றே யின்னு மானாது ஈண்ணுறு துயரே.” (ஐங்குறு - உரு அ இஃது அவன் அரைவு மறுத்துழிக் கூறியது. இனி, அறத்தொடுநிலைப் பகுதி யெழுவகைப் படும். அவையாமாறு; “எளித்த லேத்தல் வேட்கை யுரைத்தல் கூறுத உசாவுத லே தீடு தலைப்பா இண்டை செப்பங் கிளவியொடு தொகைஇ யல் வெழு 14:கைய வென்மனார் புலவர்.” (பொருளியல் - 02 எனப் பொருளியலுட் கூறிய சூத்திரத்தானே கொள்க. எளித்தல் என்பது-- தலைவன் நம்மாட்டு எளிய னென்று கூறுதல். அதன் : பயம் மகளுடைத்தாயர் தம்வழி ஒழுகுவார்க்கு மட்டகொடை வேண்டுவ ராதலான் எளிய னென்பது கூறி அறத்தொடுகற்கப் பெறுமென் றவாறு. அன்னை பறியினு மறிக" "வலர்வா பிக்மெனச் சேரி சேட்பினுங் கேட்க பிறிதொன் றின்டை யறியக் கூறிக் கொடுஞ்சழிப் புகா (அர்த் தெய்வு நோக்கிக் கடுஞ்சூ டருகுவனினக்குறு கானம் றொடலை பாயயொடு கடலுட னாடியுஞ் சிற்றி லிழைத் துஞ் சிறுசோறு குவை இயும் வருந்திய வருத்தந் தீர யாஞ்சிறி திருந்தனெ மாக) வெய்த வந்து தடமென் பணைத்தோண் ட்டால் வீரே எல்லு மெல்லின் நசைவும் பெரி துடை யேன். மெல்லிலைப் பாப்பின் விருந் துஸ் டியானுமிக் கல்லென் சிறுகுடித் தங்கின்மற் றெவனோ வென மொழிந் தனனே வொருவ னவற்கண் டிறைஞ்சிய முகத்தெம் புரஞ்சேர்பு பொருந்தி யிவை நுமக் குரிய கால்ல விழிந்த கொழுமீன் எல்சி யென்றன மிழுமெ னெடுங்கொடி நுடங்கு நாவாய் தோன் றுவ காணா மோலெனக் காலிற் சிதையா) நில்லாது பெயர்ந்த பல்லோ ருள்ளு மென்னையே குறித்த நோக்கமொடு நன்னு க லொழிசோயானென விளிக்கக் கூறி யாம்பெயர் தோறு நோக்கித் தான்ற னெடுர்தேர்க் கொடிஞ்சி பற்றி நின்சேன் போலு மின் றுயென் கட்கே.” (அகம் - MU] பிரதி)- 1. இசையுமென்பவர். 2. san. 5. றிசையும், 4. சனறென்.
