காட்சி-2) அ ம லா. தி த் ய ன் 55 அம, ፶፬-á. GłLŮ, 辽T。 ՅԼՈ, அம. Jü。 இl), அங்ஙனமாயின் நமது பிச்சைக்காரர்களே உடல்களாகவும், பெரும்மன்னர்களையு ம் பேர்பெற்ற வி ார்களையும் அவர்களது சாயையாகவும் கொள்ளல் வேண்டும். அரண்மனைக்குப் போவோமா காம் ? என் ஆவிமீ தாணே, என் ஆராய்ந்தறி னப்பட்டிருக்கிறது. புஞ் சக்தி ஆதிக பல காத்திருக்கின்ருேம் உங்கள் உக்காவிற்கு அப்படி வேண்டாம். எனது காவலாளிகளுடன் உம்மையும் கணக்கிட எனக்கு விருப்பமில்லை. உண்மையை உம்மிடம் கூறுமிடத்து, என்னேக் கடுங்காவலில் வைத்திருக்கின்றனர். ஆயினும் தமது பழய கேய மார்க்கத்தில் கூறுங்கள். ஏது ங்ேகள் சீலனபுரம் ாடியது § உம்மைக் காணும்பொருட்டு, அரசே : வேருெரு காரண மில்லை. எல்லா மிழந்தவ குயினும் நல் வர்த்ைதயிலும் நல்கூர்ந்தவ ேைனன்! ஆயினும் உமக்கு வந்தனம்செய்கிறேன், உண்மை யில், பிரியநேயரே, என் நல்ல வந்தனம் உமக்கு நாணயமற்ற தாகும். நீங்கள் வரவழைக்கப்பட்டீர்க எல்லவா ? நீங்க ளாக வந்ததா, சுயேச்சையாக ?-வாருங்கள். உண்மையைக் கூறுங்கள் என்னிடம். வாரும், அது உதவாது, கூறும் ! நாங்கள் என்ன சொல்லட்டும், அரசே : எது வேண்டிலும், விஷயம் வெளியாகவேண்டும் அவ்வள வே ! நீங்கள் வரவழைக்கப்பட்டீர்கள். மறக்க முயன்றும் மெய்ப்பிக்கின்றததை உமது முகம், உமது உள்ளத்தில் கள் ளத்தனமில்லை அதை முற்றிலும் மூடிட, நமது நல்லாசரும் அரசியும் உம்மை வரவழைத்தார்கள், தெரியுமெனக்கு. எதன் பொருட்டு அரசே ? ஆ அதை நீங்கள் எனக்குக்கூறவேண்டும். ஆயினும் நமது தொன்றுதொட்டு வந்த தோழமையின் பொருட்டும், இள மையின் ஒருமையின் பொருட்டும், ஆங்காளிலிருந்து ஆதரிக் கப்பட்ட அன்பின் ஆணையின் பொருட்டும், என்னிலும் வல்
