2 (14. மகளிர் திருமணத் |சிந்தையிடை வைப்பதலாம் செய்யுங்கைம் மாறுதா னேந்தவுல கத்து மில. (இ-ள்.) எம்முன் வந்து என்றது, கங்தையும் தாயும் தெய்வமும் இப்போது முன்வாமை குறித்தது. சிறு கிலையிருந்த எம்மைப் பெரிய வாழ்வின் வைத்தீர் என்க. தந்தையையும் தாயையும் தெய் வத்தையும் வினவ, ல்லது, வேறு அவர்க்கு மக்கள் செய்யுங் கைம்மா 'மின்டை காண்க. (70) 747. என்று மகளி ரிசைத்த பொழுதெளவை ஒன்று மறிவோ யேர்குடிக்கொத்-தின்றுரைத்திர் தூண்டா விளக்கனயீர் தோமின்றி வாழ்விரென மீண்டா டகர்ே விரைந்து. (இ-ஸ்.) உயர்குடி உயர்க்ககுலம்; "ஈலத்தின்க னரின்மை சோன்றினவனைக் குலத்தின்கணையப் படும்" (குறள் - 958) என்ப கனுல் உயர்குலனும் இதிகுலனும் உண்மையுணர்க. 'காட்டுங் குலத்
- _-----f
கிற் பிறந்தார் வாய்ச் தொல்" (டிை, 959) என்பதும் வினன் இவர் மின்க்கு விளக்கியின்மை தோன்றத் துண்டா விளக்கனையீர் என் முள். குற்றமேகாக்க பொருளா" (,ை 434) என்றதுபற்றித் தோ மின் வாழ்விர்என்ருள். தோம் - காமம் முதலிய அறுவகைக் குற் நம். சகர்ே - அதியன் ஊர் இ ம்மகளிர் மணவினையே காரியமென்பது தெரிய அதன் முடிவில் விரைக்து மீண்டாள் எ-று. (71) 748. அங்கவையா ருள்ளத் தணியாசனமமர்ந்து தங்குக் திருக்கோவ முன்புரந்தான்-வங்கப் பொருவிறேய் வீகன் புலவோர்க்கு கல்கித் திருவும் புகழுஞ் சிறந்து. (இ-ள்.) "காம்வீழ்வார் கம்வீழப் பெற்றவர் பெற்ருரே, காமத்துக் சாழில் கனி.' (குறள், 1191) என்பதல்ை உள்ளத் தணி யாசனமமர்ந்து எனப்பட்டது. அரியாசனத் தமர்வார்க்கும் இஃதோ பருமைத்தென்க. துங்கத் தெய்வீகன் என்க. (72) 749. சங்கவையா ருள்ளத்திற் றங்கித் திருக்கண்ணன் பொங்கியசீர் முள்ளுர்ப் பொருப்பளித்தான் [T][Ħ]5.G}JETT:H சோழர் துணையாகிச் சோழியவே திையென வாழ்புலவர் வாழ்த்த மகிழ்ந்து. (இ-ஸ்.) சோழிய எளுதி - சோழிய ஸ்ேகாதி: ஸோபதி . படைமுதலி; இஃது எனதியெனச் சிதைந்துவந்தது , ஸ்மயம் =-----
