தமருதம்) விளக்கவுரையும் 129 ப.சை-வின் ழ்ார்பிற் த்ொள்ளும் பயனின்றிக் கர்ட்சி யெய்தவும் பெறுகின்றிலன் எனப்புலந்து கூறியவர்றறிக. பு. ரை:-ஐய, இனிய நீர்மிக்க பொய்கைக்கண் வாழும் யாமையின் இளம்பார்ப்புக்கள், தம் தாய் தம்மை போம்பாவிடிலும், தாம் அதன் முகனோக்கி வளர்த்ததுபோல, இவள், நீ ல்காபாயினும், சின்மார்பின்னயே கோக்கி வாழும் இயல்பினளாயினள், கின் மார்பு அ த்தன்மையதாகும் ஆக லின், நீ அதனே.யஜித்தொழுகுவாயாக அஃது இவள் உயிர் வாழ்க்கைக்கு ஆக்கமாவேதயன்றி கிணக்கு அறமுமாம் எ.அ. திம்பெரும் பெரப்கை பென்புழி, பெருமை இடத் கினையும், இனிமை இடத்து கேழ்பொருளினேயும் விசேடித்து கின்றன. யாமை தவழ்வனவற்றுள் ஒன்ருதலின், அதன் பிள்ளையைப் பார்ப்பு” என்மூர். தவழ்பவை தாமும் அவற் ஞ்சின்ன' (பொ. 560) என்பது மரபியல். இது. மேலதற்
بع sh +* } + g
கும் ஒக்கும் தான் ஈன்ற பார்ப்பினத் தாயாமைபோம்புதல் இல்லை யென்றும், அதன் கணவனே அது.செய்யும் என்றும், பண்டைப்ாசிரிய்ன்ம்ர்ர் கூறுப. உவமைக்கேற்பப் பொருள் வஞ்விக்கப்பட்டது. அத்தன்மையாவது, தன்னே கோக்கி வாழ்வாரை வாழ்விக்குத்தன்மை கின்மார்பு அதுவே வென்றதற்கு, சின்மார்பு வந்த இவளுக்கு செய்யும் அருள், தானின்ந பார்ப்புக்குத் தாயாமைசெப்யும் அருே ←Ꮁ யாகும். எனினுமாம். வளர்த்திசின் என்பது இறந்தகால முந்து விசீனத் திணிசொல். இகுமுஞ் §ಣ பேனே யிடத் தொடுத் தகுகில் யுடைய” (சொல். 275) என்றதனுற் படர்க்கைக்கண் வந்தது. மதி முன்னிலையசை உம்மை - . . . . - * * பெக்சவும்ம்ை. ஆர், அசை கீல; அசைகிலக் கிளவி யாகு வழி பறிதல்" (சொல். 271) என்ப. யாமைகளும் முதலைபோல நெடுங்காலம் வாழும் உயிர் வகையாகும். ஊதின்றி.வளரவிடின் முதலைகள் முத்து அ
