________________
தென்மொழி தோகத்தும், இன்றியமையாத மோகோன் பாகவத் காட்ட பாம், பல உரைகளிலும் உள்ள சிறப்பு, சீதப்பின்னாகக் கண்டு தம் கருத்து தேகேன உணத்தியும் கருத் தொண்டு செய்த திரு. ச. தண்டபாணி தேசிகர் அவர்கள், கண்டு மகளிர் எனப் பொதுப்படக் கூறினாரேனும் மாமணப் பெண்டிராகிய பொதுமகளிரையே கொள்க' என்ற ரைத்தனர். எனவே இவர் கருத்து பரிதியார் கருத்தை ஒத்ததாகும். இனம் போன் இனமல்வா கேண்டைக்கு பகளிர் மனம் உவமையால் வருதலில் அவர் மனம் பாதிகாதி விதை வேப்படும் எனத் தெரியலாம். இந்த பொருட் பேண்டிச்க்கே இயல்பாக குலப் பெண்டிர்க்கு இயல்பாகாது எனக் கண்ட பாதியாக, பகளி எனத் திருவன்சவர் போது வரையால் கதி ஓம் அச்சொல் பொருட் பெண்டிரையேகம் எனக்க எ கதே பொருத்தசாடயது. சனி திருவாது வரின் கருத்தின் அறிதற்கு இன்றும் சிறிது அராய்தலும் இன்றி யமையாததாகும். திருவள்ளுவர், மகளிர் என்ற சொல்ல அடைமொழியின்றி ஈரிடத்தில் குறிக்கின்கும், பமகனி நிறைகாக்கும் காப்பே தவம் பக்கரி மனப்போல வேறுபடும்" என்பா அவ்விடங்களாகும். இனி, அம் மகனி என்ற சொல்ல அடை பொரேடன் என்று டங்களில் கம்சின்கம். பண்பீல் மகளி912), பமாய மா (018, பகைமை பகளிர் 1974 என்பன அவ்வி டங்களாகும். இவற்றுள் முன்பே திரண்டும் போரவில் மகளிர் அதிகாரத்தும், பின் வயது பெருமை' என்ற அதிகாரத்தும் உள்ளனவாகும். துடை போன்சோன்ன கட்டங்களில் சிருாவி நீ காக்கும் காப்போம்' என்தவிடத்து தகளி எனப் போதுவகை பால் கற்க , திறையிரும் தன்னைக் காத்துக் கொக்கும் காப்பு உற்படைப் பெண்டிர்க்கே உரியது அதனின் கண்டுக் கற்புடை மகளி எனக் கொண்டாதபோல, பண்டும் மகளிர் மனம் போல வேறுபடும்' எனப் பொறுங்கையாழ் கதிதரேனும் வேரபடும் மரம் டையை இதமாப் பேண்டி காரியது. ஆதலின் பொதுமகளிர் எனக் கொள்ளுதலே பொருத்ததுடைய தாம். எனிதும், காலிங்கரும், செகவீரபாண்டியாகும் தலமகளி ரையும் காப்பாத்திக் கூறுதற்குக் காரணம் இருத்தல் வேண்டு கன்னே அதயும் சிந்து ஆராய்வாம். மனம் வெறுபடுதல் என் கடன் மகனி தன் கொண்டானே விட்டு அ வ விரும்புதல் என்ற அலயிக்கு உரை கொன்று தங்கலேயே தே (தொடர்ச்சி 35 - ஆம் பக்கம்)
