7. இ ரா ம ன் 3985 -- றையும் உணராமல் இங்கே வந்து அவல வுரைகளாடியது தவ ாகும்” என்.று தருக்கி மொழிந்து ம ன் ன னை வணங்கி மனக் தனித்தபடி பேசினன். (அரக்கர் குலத்துக்கு காச காலன் ஒ.ால் வந்து அத் தீயவன் பேசியதில் தீமைகள் ஒங்கி கின்றன. ஆயவன் உரைத்த லோடும் அப்புறக் திருந்த ஆன்ற மrயைகள் பலவும் வல்ல மகோதரன் கடிதின் வந்து தியெழ நோக்கி என்இச் சிறுமை.ே செப்பிற்று என்ன ஒய்வுஅறு சிக்தையானுக்கு உருதபேர் உஆறுதி சொன்னன். (1) 'நன்றியீ தென்று கொண்ட நயத்தினே நயந்து வேறு வென்றியே ஆக மற்றுத் தோற்றுயிர் விடுத லாக ஒன்றிலே கிற்றல் போலாம் உத்தமர்க்கு உரியது ஒல்கிப் பின்றுமேல் அவனுக் கன்ருே பழியொடு நரகம் பின்னே. (2) திரிபுரம் எரிய ஆங்கோர் தனிச்சரம் துரந்த செல்வன் ஒருவனிப் புவனம் மூன்றும் ஒரடி ஒடுக்கிக் கொண்டோன் பொருதுனக்கு உடைந்து போளுர் மானிடர் பொருத போர்க்கு வெருவுதி போலும் மானக் கயிலையை வெருவல் கண்டாய்! (3) ெேவன்றவர்தோற்பர்தோற்ருேர்வெல்குவர்;எவர்க்கும்மேலாய் கின்றவர் தாழ்வா; தாழ்ந்தோர் உயர்குவர்; நெறியும் அஃதே என்றனர் அறிஞர் அன்றே ஆற்றலுக்கு எல்லே யுண்டோ? அன்றவர் இருவர் போரைப் புகழ்தியோ புகழ்க்கு மேலோய்!(4) தேவியை விடுதியாயின் இருமுன் இமை அன்றேல் ஆவியை விடுதல் அன்றி அல்லதொன் ருவது உண்டோ? தாவரும் பெருமை யம்மா யிேனித் தாழ்த்தது என்னே காவல விடுதி இன்றிக் கையறு கவலை கொய்தின். (5) இனி இறை தாழ்த்தி யாயின் இலங்கையும் யாமும் எல்லாம் கனியுடை மரங்கள் ஆகக் கவிக்குலம் கடக்கும் காண்டி! பனியுடை வேலைச் சின்னிர் பருகினன் இரவி என்னத் அணியுழந் தயர்வது என்னே துறத்தியால் துன்பம் என்ருன். முேன்னுனக்கு இன்றவ ரான மூவரும் தோற்ருர் தேவர் பின்னுனக்கு ஏவல் செய்ய உலகொரு மூன்றும் பெற்ருய் . 4ன்னுனிப் பணிர்ே அன்ன மனிசரைப் பொருள் என் றுன்னி *ன்னுனக்கு இளைய கும்ப கருணனை இகழ்ந்தது எந்தாய்! (7) - Ꮞ99 -
