88 கு று ங் .ெ தா ைக க்
நில்லாமையே கிலேயிற்று ஆகலின், கல் இசை வேட்ட நயனுடை நெஞ்சின் கடப்பாட்டாளனுடைப் பொருள் போலத் தங்குதற்கு உரியது அன்று, நின் அம் கலும் கேனிப் பாஅய பசப்பே.
-மதுரைக் கணக்காயன் மகன் நக்கீரன்
6 0. UD 6Wr UD m ? ud 6IIr UD m ?
“யாரடி அவர்கள் ?” “67 6)lii ?” ‘கையிலே தடியும், தலையிலே முண்டாசும், நரைத் தலையு மாக வருகிறார்களே ! அவர்கள் !’
‘ஒ அவர்களா ? உனக்குத் தெரியாதா ?” * தெரியாதே 1” ‘பெண் பேச வந்திருக்கிறார்கள். உன் காதலன் ஊர்ப் பெரியவர்கள் !’
“அப்படியா 1 ஐயோ எனக்குப் பயமாயிருக்கே !” “என்னடி பயம் ? அவர்கள் புலியா ? கரடியா ?” ‘இல்லை. நமது பெற்றாேர் சரி என்று சொல்ல வேண்டுமே !’
“ஓ ! அதற்கா பயப்படுகிறாய்? பயப்படாதே அவர்கள் சொல்வார்கள்’
“எப்படித் தெரியும் ?” ‘வாருங்கள் !! வாருங்கள் ! உங்கள் வருகையால் பெருமை பெற்றாேம்’ என்று கூறி மலர்ந்த முகத்துடன் வரவேற்றார்களே ! அதிலிருந்தே தெரியவில்லேயா ?
“அப்பாடா! நீ வாழ்க ! தோழி.”
அம்ம வாழி, தோழி! நம் ஊர்ப் புரிந்தோர்ப் புணர்ப்போர் இருந்தனர் கொல்லோ ? தண்டுடைக் கையர், வெண்தலைச் சிதவலர்,