வாழப் பிறந்தவள் நடுச்சாமம். இரவு ஊர்ந்துகொண்டிருந்தது. ஒளி உமிழ்ந்து பரப்பி நின்ற மேஜை விளக்கின் பாதத் தில் விரிந்து கிடந்த வைத்திய சஞ்சிகை ஒன்றில் கருத்தை மையமிட்டுப் படித்துக்கொண்டிருந்தார் டாக்டர் சேகரன். 'டாக்டர் ஐயா.” டாக்டர்-எசமான் ஒன்றியிருந்த உள்ளத்தைத் திருப்பிவிட்டுக் குரல் குறுக்கிட்ட திசைக்குத் திருஷ்டியைத் திருப்பினர். வாசல் கதவு படீர் படீ'ரென்று ஒசை ஒலமிடத் தட்டும் சப்தம் காதைத் துளைத்தது: ஒடிப்போய்த் திறந்தார். மூச்சுப்பிடிக்க ஓடிவந்து அறையில் விழுந்த கண்ணுச் சாமியைக் கண்டதும் டாக்டருக்குத் திகைப்பு வளர்ந்தது.
- கண்ணுச்சாமி.
எசமான், காஞ்சனை எங்கேயோ மறைஞ்சுப் போயிட் டாளே." காஞ்சனை!சேகரனுக்குப் பகீரென்றது. மனத்திரையில் புனையா ஓவியமெனத் தீட்டப்பட்டிருந்த அவள் எழில் பிம்பம் இமைப்போதில் அவர் கண்முன் நிழல் வடிவிட்டது. விழிகள் கண்ணிit கூட்டின. - - *- என்ன. காஞ்சன மறைந்துவிட்டாளா? அதுவும் இந்த அகாலவேளையில்-குமையும் இருள் வீச்சிலே-? :
