பக்கம்:திருக்குறள் மெய்ப்பொருளுரை 1.pdf/141

௧௩௮

முன்னுரை

---

⁠“சூத்திரன் பிராமணனுடைய தொழிலைச் செய்தாலும் சூத்திரனேயாவான். பிராமணன் சூத்திரனுடைய தொழிலைச் செய்தாலும் பிராமணனேயாவான். ஏனென்றால் கடவுள் அப்படியே நிச்சயம் செய்து விட்டார்".

- மனு: 1 - 92 - 100.

⁠"பிராமணன் இழிதொழில்களில் ஈடுபட்டிருந்தாலும் அவன் பூஜிக்கத் தக்கவன்”

- மனு: 9 – 313.

⁠"சூத்திரன் தன் ஊழியத் தொழிலைவிட வேறு உயர்ந்த வேலைகளை எந்த இடத்தில் செய்யவில்லையோ அந்த இடமே பிராமணர்கள் வசிக்கத் தகுந்த இடம்”

- மனு: 2 - 24.

⁠"சூத்திரன் தன் சாதித் தொழிலைச் செய்யாவிட்டால் அரசன் தண்டனை தரவேண்டும்"

- மனு: 8 - 410.

⁠"பிராமணர் தீச்செயல் புரிந்தாலும் அவர் போற்றுதற்கு உரியவராவர்."

- மனு: 10 - 246.

⁠என்னும் இவ்வறக் கேடான கொள்கை கோட்பாடுகளைத் திருவள்ளுவம் "சிறப்பு ஒவ்வா செய்தொழில் வேற்றுமையான் (972) 'பெருமைக்கும் ஏனைச் சிறுமைக்கும் தத்தம் கருமமே கட்டளைக் கல்” (505) என்று மறுத்துரைப்பதை உணர்தல் வேண்டும்.

⁠இனி, உழவுத்தொழில் செய்வதை ஆரியம் இழிவு என்பதை அறிக.

⁠'பிராமணர், கூத்திரியர் உழவுத் தொழில் செய்யலாகாது. பயிர்த்தொழில் உயர்ந்தது என்பர். பூமியையும் பூமியில் வாழும் சிற்றுயிர்களையும் கலப்பை, மண்வெட்டியால் கொல்ல நேர்கிறது. ஆதலின் வாழ்வின் பொருட்டாக பிராமண, ௯த்திரியர் ஆட்களை அமர்த்தியே உழவு செய்க.

- மனு: 11 - 52.

⁠ஆனால், திருவள்ளுவம் - தமிழியல் - உழவுத் தொழிலையே மேம்பாடான தொழில் என்று போற்றுகிறதை நாம் அறிவோம்.

⁠'சுழன்றும் ஏர்ப் பின்னது உலகம்; அதனால்

⁠உழந்தும் உழவே தலை'

— 1031.

⁠'உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணிஅஃ தாற்றாது