பகுதி) தனிப்பாசுரத் தோகை 11
IX. THE MASTER,
TEACHER of bruths divine, who dost restrain Men from transgressions inspient and vain I own thee God in human form display'd, Lord of the word of grace, by whose sure aid, I all delusions shun, and tread truth's way. Rare Helper of my soul, Who shedd'st a lucid ray, Planting in darken'd chamber of my soul Thy glowing lamp ; while gloomy shadows roll Away. Thee Day-spring from on high I see, Before Whose face the mists of folly flee. Thou Hill of purity, rising o'er earth Pure Gem I cannot utter all Thy worth. Why haste we not the only bark to gain That bears men over wisdom's boundless main } Thus sweet flowers bloom, and yet the carrion-fly Shun these, on ordure lights. Ah, tell me why
St. John xiii. 13-17,
மாசு அறு மணி --குற்றம் ங்ேகிய மணி. கின. மேதகவு - உன்னுடைய மேன்மை. எல்லாம் - முழுவதும். நிகழ்த்த வல்லெனே-பேச வன்மை யுடையேனு தாட்ணே - தாளாகிய தெப்பம், தாள் - அடி, பாதம். கலே நீத்தம்-கலேகளாகிய கடல், நீத்தம் - நீர் வெள்ளம். கடக்கிய - கடத்தற்கு ஒன்ருது - சோாது. அம்ம - இாங்குதற் பொருட்டு, உயங்குதல் - வாடுதல். மயங்குதல். எவனே-எனே. கலே நீத்தம் கடக்கிய கின் காட்புணை யொன்முது உயங்குத லெவன் என்க் கூட்டுக. cf. அறவாழி யங் தணன் முள்சேர்க் காற் கல்லாம்
பிறவாழி நீங்த லரிது.” (கிருக்குறள்-8) தேன் பொழிச்து கமழ்பூ என மாறுக. பூப் பொருக்காது - பூவைச் சேரா மல், இழிச்தவை - தாழ்ந்தவை. ஈண்டு இடக்கர் அடக்கியது. விழைந்து - விரும்பி. உழல் - மயக்கித் திரியும். பூப்பொருக்காது இழிந்தவை விழைந்து உழல் யென உயங்குதலெவனே என முடிக்க.
cf. புறங்கறை யொழுகுசெம் புண்ணி லியென வறுங்கதை புல்லியர் கொள்வர் மாமல ருறுங்களி வண்டினல் லமனெண் காதையைப் - பிறர்துள பயன்பெறபெரியர் கொள்வாே'(பிரபுலிங்கலீலை-துகி.15) மாது, ஒ அசைகள். குறிப்பு முற்றின் ஈற்றில் கின்ற ஐ முன்னிலையுணர்த்
10-வது வரி கின. மேதகவு......... வல்லெனெ என்ற அடிக்குப் பதிலாக,
- ஆதலெய்த் திருக்கென வோதலைத் தவிர்கலென்,' என்ற அடி பொருக்கியது முதற் பதிப்புப் பாடம். இப்பாடத்திற்கு ஆதல். நீ அங்கனமாதலே. எய்த்து இருக்தென - அறிந்திருந்ததால். ஒதலை - உன்னைப்
