இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை
இளந்தாய் வருக நிலாவே, வத்தென் கண்மணிக்கு ஆக்சியில் ஒரு முத்தம் கொடு’ பூங் குழந்தையை மடியில் வைத்துக் கொண்டு தாய் கூவுகிருள்; 铅)。、 باید همه : کمه அந்தி வானத்தின் மங் :ப்பரப்பில் மாரிக்கால நிலவுப்பெண் மிதந்து வருகிருள்; சோலையிலிருந்து பூக்களின் மெல்லிய நறுமணம் இருளில் பதுங்கி வருகிறது; வீதியில் கவலையின்றிக் கோமாள மடி சிறுவர்கள் சிரித்து ஒலி யெழுப்புக் yp^、r” ருள்கள: துரக்கங் கொள்ளாத குயில் ஒன்று - மாஞ்சோலையின் நிழல் அடுக்கத், தனிமையாகத் தனது உள்ளத் ைஇப்பாடிக் களிக்கிறது; தொலைவிலிருக்கும் உழவனது உள்ளத்தினின்று வெளிப்படும் குழலின் பூவோசை மீன்குயிற்றிய வானத்தில் தாவி, அசையாத காற்றில் பரவி, பிறகு பூமியில் பொறிவான மததாப்புப் போல உதிர்கிறது;
