பாரதியாரின் தேசிய கீதங்கள்/24. தமிழ்ச் சாதி
Appearance
24. தமிழச் சாதி.
- ..........எனப்பல பேசி இறைஞ்சிடப் படுவதாய்,
- நாட்பட நாட்பட நாற்றமு சேறும்
- பாசியும் புதைந்து பயன்நீர் இலதாய்
- நோய்க் களமாகி அழிகெனும் நோக்கமோ?
- விதியே விதியே தமிழச் சாதியை
- என்செய நினைத்தாய் எனக்குரை யாயோ?
- சார்வினுக் கெல்லாம் தகத்தக மாறித்
- தன்மையும் தனது தருமமும் மாயாது
- என்றுமோர் நிலையா யிருந்துநின் அருளால்
- வாழ்ந்திடும் பொருளோடு வகுத்திடு வாயோ?
- தோற்றமும் புறத்துத் தொழிலுமே காத்துமற்று
- உள்ளுறு தருமமும் உண்மையும் மாறிச்
- சிதவற் றழியும் பொருள்களில் சேர்ப்பையோ?
- அழியாக் கடலோ? அணிமலர்த் தடமோ?
- வானுறு மீனோ? மாளிகை விளக்கோ?
- கற்பகத் தருவோ? காட்டிடை மரமோ?
- விதியே தமிழச் சாதியை எவ்வகை
- விதித்தாய் என்பதன் மெய்யெனக் குணர்த்துவாய்.
- ஏனெனில்
- சிலப்பதி காரச் செய்யுளைக் கருதியும்
- திருக்குற ளுறுதியும் தெளிவும் பொருளின்
- ஆழமும் விரிவும் அழகும் கருதியும்
- எல்லை யொன் றின்மைஎ எனும் பொருள் அதனைக்
- கம்பன் குறிகளாற் காட்டிட முயலும்
- முயற்சியைக் கருதியும் முன்புநான் தமிழச்
- சாதியை அமரத் தன்மை வாய்ந்தது என்று
- உறுதிகொண்டிருந்தேன். ஒருபதி னாயிரம்
- சனிவாய்ப் பட்டும் தமிழச் சாதிதான்
- உள்ளுடை வின்றி உயர்த்திடு நெறிகளைக்
- கண்டு எனது உள்ளம் கலங்கிடா திருந்தேன்.
- ஆப்பிரிக் கத்துக் காப்பிரி நாட்டிலும்
- தென்முனை யடுத்த தீவுகள் பலவினும்
- பூமிப் பந்தின் கீழ்ப்புறத் துள்ள
- பற்பல தீவினும் பரவி யிவ்வெளிய
- தமிழச் சாதி தடியுதை யுண்டும்
- காலுதை யுண்டும் கயிற்றடி யுண்டும்
- வருந்திடுஞ் செய்தியும் மாய்ந்திடுஞ் செய்தியும்
- பெண்டிரை மிலேச்சர் பிரித்திடல் பொறாது
- செத்திடுஞ் செய்தியும் பசியாற் சாதலும்
- பிணிகளாற் சாதலும் பெருந்தொலை யுள்ளதம்
- நாட்டினைப் பிரிந்த நலிவினார் சாதலும்
- இஃதெலாம் கேட்டும் எனதுளம் அழிந்திலேன்,
- தெய்வம் மறவார, செயுங்கடன் பிழையார்,
- ஏதுதான் செயினும் ஏதுதான் வருந்தினும்,
- இறுதியில் பெருமையும் இன்பமும் பெறுவார்,
- என்பதென் னுலத்து வேரகழ்ந் திருத்தலால்
- எனினும்
- இப்பெருங் கொள்கை இதயமேற் கொண்டு
- கலங்கிடா திருந்த எனைக்கலக் குறுத்தும்
- செய்தியொன் றதனைத் தெளிவுறக் கேட்பாய்.
- ஊனமற் றெவை தாம் உறினுமே பொறுத்து
- வானமும் பொய்க்கின் மடிந்திடும் உலகுபோல்,
- தானமும் தவமுந் தாழ்ந்திடல் பொறுத்து
- ஞானமும் பொய்க்க நசிக்குமோர் சாதி
- சாத்திரங் கண்டாய் சாதியின் உயர்த்தலம்,
- சாத்திர மின்றேற் சாதியில்லை,
- பொய்ம்மைச் சாத்திரம் புகுந்திடும் மக்கள்
- பொய்ம்மை யாகிப் புழுவென மடிவார்,
- நால்வகைக் குலத்தார் நண்ணுமோர் சாதியில்
- அறிவுத் தலைமை யாற்றிடும் தலைவர் -
- மற்றிவர் வகுப்பதே சாத்திரமாகும் -
- இவர்தம்
- உடலும் உள்ளமும் தன்வச மிலராய்
- நெறிபிழைத் திகழ்வுறு நிலைமையில் வீழினும்
- பெரிதிலை பின்னும் மருந்திதற் குண்டு
- செய்கையுஞ் சீலமும் குன்றிய பின்னரும்
- உய்வகைக் குரிய வழிசில உளவாம்.
- மற்றிவர்
- சாத்திரம் -- (அதாவது மதியிலே தழுவிய
- கொள்கை கருத்து குளிர்ந்திடு நோக்கம்) --
- ஈங்கிதில் கலக்க மெய்திடு மாயின்
- மற்றதன் பின்னர் மருந்தொன்று இல்லை
- இந்நாள் எமது தமிழ்நாட் டிடையே
- அறிவுத் தலைமை தமதெனக் கொண்டார்
- தம்மிலே இருவகை தலைபடக் கண்டேன்,
- ஒரு சார்
- மேற்றிசை வாழும் வெண்ணிற மக்களின்
- செய்கையும் நடையும் தீனியும் உடையும்
- கொள்கையும் மதமும் குறிகளும் நம்முடை
- யவற்றினுஞ் சிறந்தன, ஆதலின், அவற்றை
- முழுதுமே தழுவி மூழ்கிடி நல்லால்,
- தமிழச் சாதி தரணிமீ திராது
- பொய்த் தழி வெய்தல் முடி பெனப் புகழும்
- நன்றடா! நன்று! நாமினி மேற்றிசை
- வழியெலாந் தழுவி வாழ்குவம் எனிலோ
- ஏ! ஏ! அஃதுமக் கிசையா தென்பர்,
- உயிர்தரு மேற்றிசை நெறிகளை உவந்து நீர்
- தழுவிடா வண்ணந் தடுத்திடும் பெருந் தடை
- பல அவை நீங்கும் பான்மையை வல்ல
- என்றருள் புரிவர், இதன் பொருள் சீமை
- மருந்துகள் கற்ற மருத்துவர் தமிழச்
- சாதியின் நோய்க்குத் தலையசைத் தேகினர்,
- என்பதே யாகும்; இஃதொரு சார்பாம்
- பின்னொரு சார்பினர் வைதிகப் பெயரோடு
- நமதுமூ தாதையர் (நாற்பதிற் றாண்டின்)
- முன்னிருந்தவரோ? முந்நூற்றாண்டிற்கு
- அப்பால் வாழ்ந்தவர் கொல்லோ? ஆயிரம்
- ஆண்டின் முன்னவரோ, ஐயா யிரமோ?
- பவுத்தரே நாடெலாம் பல்கிய காலத்
- தவரோ? புராண மாக்கிய காலமோ?
- சைவரோ? வைணவ சமயத் தாரோ?
- இந்திரன் தானே தனிமுதற் கடவுள்
- என்றுநம் முன்னோர் ஏந்திய வைதிகக்
- காலத் தவரோ? கருத்திலா தவர்தாம்
- எமதுமூ தாதைய ரென்பதிங் கெவர்கொல்?
- நமதுமூ தாதையர் நயமுறக் காட்டிய
- ஒழுக்கமும் நடையும் கிரியையும் கொள்கையும்
- ஆங்கவர் காட்டிய அவ்வப் படியே
- தழுவிடின் வாழ்வு தமிழர்க் குண்டு
- எனில் அது தழுவல் இயன்றிடா வண்ணம்
- கலிதடை புரிவன் கலியின் வலியை
- வெல்லலா காதென விளிம்புகின் றனரால்,
- நாசங் கூறும் எநாட்டு வயித்தியர்
- இவராம். இங்கிவ் விருதலைக் கொள்ளியின்
- இடையே நம்மவர் எப்படி உய்வர்?
- விதியே! விதியே! தமிழச் சாதியை
- என்செயக் கருவி யிருக்கின் றாயடா?
விதி
- மேலே நீ கூறிய விநாசப் புலவரை
- நம்மவர் இகழ்ந்து நன்மையும் அறிவும்
- எத்திசைத் தெனினும் யாவரே காட்டினும்
- மற்றவை தழுவி வாழ்வீ ராயின்,
- அச்சமொன்று இல்லை! ஆரிய நாட்டின்
- அறிவும் பெருமையும் - ... ...-