பாரதியாரின் தேசிய கீதங்கள்/42. குரு கோவிந்தர்
42. குரு கோவிந்தர்
- ஆயிரத் தெழுநூற் றைம்பத் தாறு
- விக்ரம நாண்டு வீரருக் கமுதாம்
- ஆனந்த புரத்தி லார்ந்தினி திருந்தனன்
- பாஞ்சா லத்துப் படர்தரு சிங்கக்
- குலத்தினை வகுத்த குருமணி யாவான்.
- ஞானப் பெருங்கடல், நல்லிசைக் கவிஞன்,
- வானம்வீழ்ந் துதிரினும் வாள்கொடு தடுக்கும்
- வீரர் நாயகன், மேதினி காத்த
- குருகோ விந்த சிங்கமாங் கோமகன்,
- அவந்திருக் கட்டளை அறிந்துபல் திசயினும்
- பாஞ்சா லத்துறு படைவலோர் நாடொறும்
- நாடொறும் வந்து நண்ணுகின் றாரால்,
- ஆனந்த புரத்தில் ஆயிர மாயிரம்
- வீரர்கள் குருவின் விருப்பினைத் தெரிவான்
- கூடிவந் தெய்தினர் கொழும்பொழி லினங்களும்,
- புன்னகைப் புனைந்த புதுமலர்த் தொகுதியும்,
- பைந்நிறம் விரிந்த பழனக் காட்சியும்,
- நல்வர வாகுக நம்மனோர் வரவு என்று
- ஆசிகள் கூரி ஆர்ப்பன போன்ற
- புண்ணிய நாளிற் புகழ்வளர் குரவன்
- திருமொழி கேட்கச் செறிந்தனர் சீடர்கள்
- யாதவன் கூறும்? என்னெமக் கருளும் ?
- எப்பணி விதித்தெம தேழேழ் பிறவியும்
- இன்புடைத் தாக்கும்? எனப்பல கருதி
- மாலோன் திருமுனர் வந்துகண் ணுயர்த்தே
- ஆக்கினை தெரிவான் ஆவலொடு துடிக்கும்
- தேவரை யொத்தனர் திடுக்கெனப் பீடத்து
- ஏறிநின் றதுகாண்! இளமையும் திறலும்
- ஆதிபத் தகைமையும் அமைந்ததோர் உருவம்.
- விழிகளில் தெய்வப் பெருங்கனல் வீசிடத்
- திருமுடி சூழ்ந்தோர் தேசிகாத் திருப்ப
- தூக்கிய கரத்தில் சுடருமிழ்ந் திருந்தது
- கூறநா நடுங்குமோல் கொற்றக் கூர்வாள்.
- எண்ணிலா வீரர் இவ்வுரு நோக்கி,
- வான்நின் றிறங்கிய மாந்திரி கன்முனர்ச்
- சிங்கக் கூட்டம் திகைத்திருந் தாங்கு
- மோனமுற் றடங்கி முடிவணங் கினரால்
- வாள்நுனி காட்டி மாட்சியார் குரவன்
- திருவுள நோக்கஞ் செப்புவன், தெய்வச்
- சேயித ழசைவுறச் சினந்தோர் எரிமலை
- குமுறுதல் போல்வெளிக் கொண்டன திருமொழி
- "வாளிதை மனிதர் மார்பிடைக் குளிப்ப
- விரும்புகின் றேன்யான்; தீர்கிலா விடாய்கொள்
- தருமத் தெய்வந் தான்பல குருதிப்
- பலவிழை கின்றதால் பக்தர்கள் நும்மிடை
- நெஞ்சினைக் கிழித்து நிலமிசை யுதிரம்
- வீழ்த்தித் தேவியின் விடாயினைத் தவிர்ப்ப
- யார்வரு கின்றீர்!" என்னலும் சீடர்கள்
- நடுங்கியோர் கணம்வரை நாவெழா திருந்தனர்
- கம்மென ஓர்சிறு கணங்கழி வுற்றது
- ஆங்கிருந் தார்பல் லாயிர ருள்ளொரு
- வீரன்முன் வந்து விளம்புவான் இஃதே.
- "குருமணி! நின்னொரு கொற்றவள் கிழிப்ப
- விடாயறாத் தருமம் மேம்படு தெய்வத்து
- இரையென மாயவன் ஏற்றருள் புரிகவே!"
- புன்னகை மலர்ந்தது புனிதநல் வதனம்
- கோயிலுள் அவனைக் குரவர்கோன் கொடுசெல,
- மற்றதன் நின்றொர் மடுவின்வந் தாலெனக்
- குருதிநீர் பாயக் குழாத்தினர் கண்டஜர்
- பார்மின்! சற்குரு பளீரெனக் கோயிலிஜ்
- வெளிப்போந் தாங்கு மேவினோர் முன்னம்
- முதற்பலி முடித்து முகமலர்ந் தோனாய்
- மின்னெனப் பாய்ந்து மீண்டுவந் துற்றனன்.
- மீண்டுமவ் வுதிரவாள் விண்வழி - தூக்கிப்
- பின்வரு மொழிகள் பேசுபவன் குரவன்கோன்,
- "மானுடர் நெஞ்சிலிவ் வாளினைப் பதிக்கச்
- சித்தம்நான் கொண்டேன்; தேவிதான் பின்னுமோர்
- பலிகேட் கின்றாள்! பக்தர்காள்!
- நும்முளேஇன்னும்இங் கொருவன் இரத்தமே தந்துஇக்
- காளியை தாகங் கழித்திட துணிவோன்
- எவனுளன்!" எனலும் இன்னுமோர் துணிவுடை
- வீரன்முன் நின்று விருப்பினை உணர்த்தினன்.
- இவனையுங் கோயிலுள் இனிதழைத் தேகி
- இரண்டாம் பலிமுடித் தீண்டினன் குரவன்
- குருதியைக் கண்டு குழாத்தினர் நடுங்கினர்.
- இங்ஙன மீண்டுமே இயற்றிபப
- லியோ ரைந்து பரமனங் களித்தனன்.
- அறத்தினைத் தமதோர் அறிவினாற் கொண்ட
- மட்டிலே மானிடர் மாண்பெற லாகார்
- அறமது தழைப்ப நெஞ்சகம் காட்டி
- வாட்குத்து ஏற்று மாய்பவர் பெரியோர்
- அவரே மெய்மையோர் முத்தரும் அவரே
- தோன்றுநூ றாயிரம் தொண்டர் தம்முள்ளே
- அத்தகை நல்லரை அறிகுதல் வேண்டியே
- தண்ணருட் கடலாந் தகவுயர் குரவன்
- கொடுமைசேர் சோதனை புரிந்திடல் குறித்தனன்.
- அன்பின் மிகையால் ஆருயிர் நல்குவோர்
- ஐவரைக் கண்டபின் அவ்வியல் உடையார்
- எண்ணிலர் உளரெனத் துணிந்துஇன்பு எய்தினன்
- வெய்யசெங் குருதியின் வீழ்ந்துதா மிறந்து
- சொர்க்கமுற் றாரெனத் தொண்டர்கொண் டிருக்கும்
- ஐந்துநன் மணியெனும் ஐந்துமுத் தரையும்
- கோயிலு ளிருந்துபே ரவைமுனர்க் கொணர்ந்தான்!
- ஆர்த்தனர் தொண்டர்! அருவியப் பெய்தினர்!
- விழிகளைத் துடைத்து மீளவும் நோக்கினர்
- "ஜயஜய குருமணி ஜயகுரு சிங்கம்!"
- எனப்பல வாழிகள் இசைத்தனர், ஆடினர்.
- அப்போழ் தின்னருள் அவதரித் தனையான்,
- நற்சுடர்ப் பரிதி நகைபுரிந் தாங்கு
- குறுநகை புரிந்து குறையறு முத்தர்
- ஐவர்கள் தம்மையிம் அகமுறத் தழுவி
- ஆசிகள் கூறி அவையினை நோக்கிக்
- கடல்முழக் கென்ன முழங்குவன் காணீர்!
- ஏகாளியும் நமது கனகநன் னாட்டுத்
- தேவியும் ஒன்றெனத் தேர்ந்தநல் அன்பர்காள்!
- நடுக்கம் நீரெய்த நான்ஐம் முறையும
- பலியிடச் சென்றது பாவனை மன்ற.
- என்கரத் தாற்கொலோ நும்முயிர் எடுப்பன்?
- ஐம்முறை தானும் அன்பரை மறைத்துநும்
- நெஞ்சகச் சோதனை நிகழ்த்தினன் யானே!
- தாய்மணி நாட்டின் உண்மைத் தனயர் நீர்
- என்பது தெளிந்தேன், என்கர வாளால்
- அறுத்ததிங் கின்றைத் தாடுகள் காண்பீர்,
- சோதனை வழியினுந் துணிவினைக் கண்டேன்,
- களித்ததென் நெஞ்சம், கழிந்தன கவலைகள்
- குருகோ விந்தன் கொண்டதோர் தருமம்
- சீடர்தம் மார்க்கம்எ எனப்புகழ் சிறந்தது
- இன்னுமம் மார்க்கத் திருப்பவர் தம்பெயர்
- காலசா என்ப, காலசா எனுமொழி
- முத்தர்தம் சங்க முறையெனும் பொருளது
- முத்தர்தம் சபைக்கு மூலர்க ளாகமற்று
- ஐவரன் னோர்தமை அருளினன் ஆரங்யன்
- சமைந்தது எகாலசாஎ எனும் பெயர்ச் சங்கம்
- பாரத மென்ற பழம்பெரு நாட்டினர்
- ஆவிதேய்ந் தழித்திலர். ஆண்மையிற் குறைந்திலர்.
- வீரமுஞ் சிரத்தையும் வீந்தில ரென்று
- புவியினோர் அறியப் புரிந்தனன் முனிவன்
- அந்நாள் முகுந்தன் அவதரித் தாங்கு ஓர்
- தெய்விகத் தலைவன் சீருறத் தோன்றி
- மண்மா சகன்ற வான்படு சொற்களால்
- எழுப்பிடுங் காலை, இறந்துதான் கிடக்கிலள்
- இளமையும் துணிவும் இசைந்துநம் அன்னை
- சாதியின் மானந் தாங்கமுற் படுவளென்று
- உலகினோ ரறிவிடை யுறுத்தினன் முனிவன்.
- ஐம்பெரும் பூதத் தகிலமே சமைத்த
- முன்னவ னொப்ப முனிவனும் ஐந்து
- சீடர்கள் மூலமாத் தேசுறு பாரதச்
- சாதியை வகுத்தனன்; தழைத்தது தருமம்.
- கொடுங்கோல் பற்றிய புன்னகை குரிசிலர்
- நடுங்குவ ராயினர்; நகைத்தனள் சுதந்திரை.
- ஆயிரத் தெழுநூற் றைம்பத் தாறு
- விக்கிர மார்க்க னாண்டினில் வியன்புகழ்க்
- குருகோ விந்தன் கொற்றமர் சீடரைக்
- கூட்டியே தெய்வக் கொலுவொன் றமைத்தனன்
- காண்டற் கரிய காட்சி! கவின் திகழ்
- அரியா தனத்தில் அமர்ந்தனன் முனிவர்கோன்
- சூழ்ந்திருந் தனர் உயிர் தொண்டர்தாம் ஐவரும்
- தன் திருக் கரத்தால் ஆடைகள் சார்த்தி
- மாலைகள் சூட்டி மதிப்புற இருத்திக்
- கண்மணிப் போன்றார் ஐவர்மேற் கனிந்து
- குழைவுற வாழ்த்திக் குழாத்தினை நோக்கி,
- "காண்டிரோ! முதலாங் 'காலசா' என்றனன்
- நாடும் தருமமும் நன்கிதிற் காப்பான்
- அமைந்ததிச் சங்கம் அறமின்நீர் என்றான்
- அருகினில் ஓடிய ஆற்றின்நின் றையன்
- இரும்புச் சிறுகலத் தின்னீர் கொணர்ந்து
- வாள்முனை கொண்டு மற்றதைக் கலக்கி
- மந்திர மோதினன், மனத்தினை அடக்கிச்
- சித்தமே முழுதுஞ் சிவத்திடை யாக்கிச்
- சபமுரைத் திட்டான், சயப்பெருந்திரு, அக்
- கொலுமுனர் வந்து குதித்துநின் றிட்டாள்.
- ஆற்றுநீர் தனையோ அடித்ததந் திருவாள்
- அயர்ந்துபோய் நின்ற அரும்புகழ் பாரதச்
- சாதியின் திறல்கள் தம்மையே இயக்கி
- நல்லுயிர் நல்கினன், நாடெலாம் இயங்கின.
- தவமுடை ஐவரைத் தன்முனா நிறுத்தி
- மந்திர நீரை மாசறத் தெளித்து
- அருள்மய மாகி அவர்விழி தீண்டினன்
- பார்மினோ உலகீர்! பரமனங் கரத்தால்
- அவர்விழி தீண்டிய அக்கணத் தன்றே
- நாடனைத் திற்கும் நல்வழி திறந்தது!
- சீடர்கள னைவரும் தீட்சை இஃதடைந்தனர்.
- ஐயன் சொல்வான் அன்பர்காள்! நீவிர்
- செய்திடப் பெற்ற தீட்சையின் நாமம்
- அமிர்தம்எ என்று அறிமின் அரும்பே றாம் இது
- பெற்றார் யாவரும் பேரருள் பெற்றார்
- நுமக்கினித் தருமம் நுவன்றிடக் கேண்மின்,
- ஒன்றாம் கடவுள் உலகிடைத் தோன்றிய
- மானிடரெல்லாஞ் சோதரர்
- மானிடர்சமத்துவ முடையார், சுதந்திரஞ் சார்ந்தவர்.
- சீடர்காள்! குலத்தினும் செயலினும் அனைத்தினும்
- இக்கணந் தொட்டுநீர் யாவிரும் ஒன்றே
- பிரிவுகள் துடைப்பீர்! பிரிதலே சாதல்
- ஆரியர் சாதியுள் ஆயிரஞ் சாதி
- வகுப்பவர் வகுத்து மாய்க, நீர் அனைவிரும்
- தருமம், கடவுள், சத்தியம், சுதந்திரம்
- என்பவை போற்ற எழுந்திடும் வீரச்
- சாதியொன் றினையே சார்ந்ததோ ராவீர்
- அநீதியும் கொடுமையும் அழித்திடுஞ் சாதி
- இமழித்திடலறியா வன்முகச் சாதி
- இரும்புமுத் திரையும் இறுகிய கச்சையும்
- கையினில் வாளும் கழன்றிடாச் சாதி
- இசோதர நட்புத் தொடர்ந்திடு சாதி
- அரசன் இல்லாது தெய்வமே யரசா
- மானுடர் துணைவரா, மறமே பகையாக்
- குடியர சியற்றுங் கொள்கையார் சாதி
- அறத்தினை வெறுக்கிலீர்! மறத்தினைப் பொறுக்கிலீர்,
- தாய்த்திரு நாட்டைச் சந்ததம் போற்றிப்
- புகழொடு வாழ்மின்! புகழொடு வாழ்மின்!"
- என்றுரைத் தையன் இன்புற வாழ்த்தினன்
- அவனடி போற்றி ஆர்த்தனர் சீடர்கள்.
- குருகோ விந்தக் கோமகன் நாட்டிய
- கொடிஉயர்ந் தசையக் குவலயம் புகழ்ந்தது
- ஆடியே மாய்ந்தது அரங்கசீப் ஆட்சி.