ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
189
விறகு வெட்டியைப் போல் காடு மேடெல்லாம் அலைகிறார். கஷ்டப்படுகிறார். ஆகா... அவரிடம் எவ்வளவு ஆழ்ந்த நாட்டுப்பற்று ஒளிவிடுகிறது தெரியுமா?"
- முத்துநகை உற்சாகத்துடன் கரிகால் மன்னனிடம் பேசிய வாசகத்தை மன்னன் நினைத்து நினைத்துப் பார்த்துப் பெரும் குழப்பமடைந்தான். இருங்கோவேளின் ஆளிடமிருந்து முத்துநகையால் கைப்பற்றப்பட்டுப் பாண்டிய நாட்டு ஒற்றனிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட ஓலையாகத்தானே இது இருக்க வேண்டும் என்று தீர்மானித்தான்.
"இந்த ஓலை உமக்கு எப்படிக் கிடைத்தது, ஒற்றர் வாயிலாகத் தானே?" என்று நெடுமாறனைப் பார்த்துக் கேட்டான்.
"இல்லை மன்னா! இருங்கோவேளின் ஆளே கொண்டு வந்து கொடுத்தான். கொடுத்தது மட்டுமல்ல; ஒளிந்திருந்து உளவறியவும் தலைப்பட்டான். அவனைச் சாவூருக்கு அனுப்பி விட்டுத்தான் இங்கு வந்தேன் நான்!" என நெடுமாறன் பதில் கூறியதும், சோழனின் உள்ளத்தில் சூறாவளி வீசத் தொடங்கியது. ஒற்றனிடம் முத்துநகை கொடுத்த ஓலை மறுபடியும் இருங்கோவேளின் கைக்கு எப்படி மாறியது? கேள்விக் கணை அவன் இதயத்தைக் குடைந்தது.
"போகட்டும் - அண்மையில் உங்கள் ஒற்றர் வீரபாண்டியிடமிருந்து ஏதாவது அவசரச் செய்திகள் உங்கள் பாசறைக்கு அனுப்பப் பட்டனவா?" என்றான் சோழன்.
"எங்கள் ஒற்றர் வீரபாண்டியா? அரசே! அப்படிப் பெயர் கொண்ட யாரும் எங்கள் நாட்டில் ஒற்றராகவே இல்லையே! தங்களுக்கு யாரோ தவறான தகவல் தந்திருக்கிறார்கள் என்று எண்ணுகிறேன்" என்று வியப்புடன் பதில் கூறினான் நெடுமாறன்.
சோழனின் தலை கிறுகிறுத்தது. பேச நா எழவில்லை. கண்களை மூடிக்கொண்டு அசைவற்று வெகுநேரம் உட்கார்ந்திருந்தான்.
வீரபாண்டி என்கிற பெயரால் ஏதோ விபரீதம் நடந்திருக்கிறது என்று மட்டும் பாண்டிய நாட்டுத் தளபதியால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.
சோழன் திடீரென்று தளபதியைப் பார்த்து, "இந்த ஓலையைப் படித்த பிறகு என்ன முடிவுக்கு வந்தீர்கள்?" என்று கேட்டான்.
உடனே தளபதி, "நான் எப்படி முடிவுகளை எடுக்க முடியும்? பாண்டிய மன்னரைக் கலந்து கொண்ட பிறகே என்னால் எதையும் செய்யமுடியும். அத்துடன் தங்களின் பெருமைமிக்க யோசனைகளை யும் பாண்டிய மன்னரிடம் தெரிவிக்க மிக்க ஆவலாய் இருக்கிறேன்" என்று பதில் தந்தான்.
