190
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
சோழன் புருவத்தை உயர்த்தியவாறு, நெடுமாறனைப் பார்த்து, “அப்படியானால் - வீரபாண்டியென்று யாருமே ஒற்றர் உங்கள் நாட்டில் இல்லையா?" என்று கவலையோடு கேட்டான்.
"இல்லை வேந்தே! நிச்சயமாக இல்லை! ஏன், யாராவது அந்தப் பெயருடன் தங்களை வந்து சந்தித்தார்களா?" என்றான் தளபதி.
"இல்லை! இன்னும் சந்திக்கவில்லை" என்று மெல்லிய குரலில் பதில் அளித்தான் கரிகாலன்.
அதற்கு மேல் அதுபற்றிக் கேட்க வேண்டுமென்று நெடுமாறனுக்கும், புலவருக்கும் தோன்றினாலுங்கூட சோழப் பெருவேந்தரிடம் அளவுக்கு மீறிப் பேசியதாக ஆகிவிடுமென்று அஞ்சி நிறுத்திக் கொண்டனர். சோழன், தளபதி நெடுமாறனிடம் நாளை வரையில் பூம்புகாரிலேயே தன் மாளிகையில் தங்கியிருக்குமாறும், அதற்குமேல் நடக்க வேண்டியவை பற்றி யோசிக்கலாமென்றும் கூறி அவன் தனி மாளிகையில் தங்குவதற்கான ஏற்பாடுகளைக் கவனிக்குமாறு தன் மெய்க்காப்பாள னிடம் உத்தரவிட்டான். நெடுமாறனும் அரசனிடமும் புலவரிடமும் விடைபெற்றுக் கொண்டு தனி மாளிகை நோக்கி மெய்க்காப்பாளனைத் தொடர்ந்து சென்றான். புலவர், தன்னிடம் மன்னர் ஏதாவது சொல்லக் கூடுமென்று எதிர்பார்த்து நின்றார்.
"புலவர் அவர்களே! என் ஆட்சிக் காலத்தில் இதுவரை கேள்விப்படாத அதிசயங்களையெல்லாம் இப்போது கேள்விப் படுகிறேன். என்னிடம் தோற்றோடிய அந்த இருங்கோவேள், மன்ன னைப் போல சாகாமல், கள்வனைப் போல வாழ்கிறான் காட்டில் என்றால் தமிழ்நாட்டு வீரத்திற்கே இழுக்கு! வாழட்டும் காட்டில் வேண்டாமென்று கூறவில்லை நான். நாடுகள் திரும்ப வேண்டுமென்று கேட்கட்டும்; தர முடியாது எனக் கூற மாட்டேன் நான். இன்னும் வீராப்பும் வீம்பும் பேசிக் கொண்டு திரிகிறானே, என் வீரத்தை உணராமல்! அதுமட்டுமல்ல புலவரே!... அவன் சாகசத்தில் வீழ்ந்தோ, சதியில் சிக்கியோ மலர்க்கொடி ஒருத்தியும் தவிக்கிறாள். என் தலையைக் கொய்வது அவ்வளவு சுலபமென்று கருதியிருக்கிறான் போலும்" என்று கூறிச் சோழன் அலட்சியமாகச் சிரித்தான்.
புலவர் விழித்தார், "என்ன மன்னவா சொல்கிறீர்கள்? தலையைக் கொய்ய ஏற்பாடா? அதில் ஒரு பெண்ணுக்கும் பங்கா? என்ன சொல்கிறீர்கள்? யார் அந்தப் பெண்?" என்று ஆவலோடு கேட்டார்.
"இன்று அல்லது நாளை உண்மையைத் தங்கள் கண் எதிரிலேயே காட்டுகிறேன். தாங்கள் எங்கும் போகாமல் வீட்டிலேயே இருங்கள்; நான் அழைத்த நேரத்தில் அரண்மனைக்கு வரவேண்டும். சரிதானா?"
