கலைஞர் மு. கருணாநிதி
45
தால் உன் நரம்புக்கு நரம்பு நாகப் பாம்பை விட்டுக் கடிக்கச் சொல்லணுமேடா !... நீ கோயில் கட்ட வந்து விட்டாய்–கோயில்! ராமநாதன் செட்டியாரே, இரு! இரு! ஒருகை பார்க்கிறேன். உயிர் போனாலும் கவலையில்லை.”
கந்தசாமியின் தலை கம்பீரமாய் நிமிர்ந்தது. எதிரே நிற்கும் படைத் தலைவனைப் பார்த்து “எடு வாளை” என இறுமாந்து உரைக்கும் பண்டைய திராவிடப் போர் வீரனைப்போலக் கந்தசாமி நின்றான். அவனுக்கெதிரே ராமநாதன் செட்டியார் நிற்பதாக அவன் நினைவு!... பிறகு மளமளவென்று அச்சுக் கோக்க ஆரம்பித்தான். அவன் வாய் முணுமுணுத்துக் கொண்டேயிருந்தது.
“என்ன கம்பாசிட்டர், ஆச்சா?” என்று அதட்டினார் மானேஜர்.
அச்சுக்கோத்த மாதிரித்தாளை எடுத்து நீட்டினான் கந்தசாமி.
அருமையான கட்டம், அழகான முறை. அந்த விளம்பரத்தாளின் அமைப்பே அலாதியாக இருந்தது.
அச்சு நிலையத்து வாயிலில் கார் வந்து நின்றது. ராமநாதன் செட்டியார் இறங்கி வந்தார்.
“ஆச்சா?” என்றார் ஆவல் பார்வையுடன்.
சில்க் சட்டையில் நிற்காமல், வழுக்கிக் கீழே விழுந்த வெண்பட்டை எடுத்துச் செட்டியாரின் தோளில் போட்டு விட்டான், பின்னால் வந்த வேலைக்காரன். அந்த அடிமையின் நிலைகண்ட கந்தசாமியின் தொண்டைக்குழி விம்மிற்று. செட்டியார் வாயிலிருந்து எப்படி விமர்சனம் வரப் போகிறதோ என்று வாய்பிளந்தபடி நின்றார் மானேஜர்.
