பக்கம்:காதல் ஜோதி, அண்ணாதுரை.pdf/138

138

தேடித் தேடி நான் ஓடியதால்
மிகத் தேடி தேடி நான் ஓடியதாலே
தேகம் மிக வாடி மெலிந்தேன், அடி சேடி! (தேடி)

(இந்தப் பாடலை, காது குடையும் விதமாக, ஆடல் ஆசிரியன் பாட, நாட்டியமாடுபவள் வாயசைத்தபடி நடனமாட அதைக்கண்டு அவளுடைய தாயார் மிக உருக்கமாக மகளைப் பார்த்து ரசிக்கக் கண்ட தங்கவேலுவால், சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. உரத்த குரலில் சிரித்து விடுகிறான். ஆடல் ஆசிரியன், முறைத்துப் பார்க்கிறான். அம்மா! என்று அழுகுரலில் கூவிக் கொண்டே, நாட்டியக்காரி, தாய் அருகே செல்கிறாள்.)

தாய்:— (அவளை அணைத்தபடி, தங்கவேலுவைச் சுட்டுவிடுபவள் போலப் பார்த்துவிட்டு, மகளிடம், கொஞ்சும் குரலில்) நீ சும்மா இருடா கண்ணு. சும்மா இரு. (தங்கவேலைப் பார்த்தபடி) இதுவோ, ரசிக்கத் தெரியாத, காக்கிச்சட்டே—உன்னோட ஆட்டத்தோட அருமை இப்படிப்பட்டதுங்களுக்கு, என்னா தெரியும் — (தரகனை முறைத்துப் பார்த்து) எல்லாம் இவனைச்சொல்லவேணும், பெரிய ஜெமீன்தாரனை அழைச்சுகிட்டு வந்துட்டான். வகை கெட்டவன் (இருவரையும் பார்த்து) போங்க, போங்க எழுந்து. (பெண்ணிடம்) நீ அழாதேடா கொழந்தை, அழாதே! போன வெள்ளிக்கிழமை போடி மிட்டாதார் பார்த்தாரே. உன் ஆட்டத்தே, என்னா புகழ்ந்தாரு, எவ்வளவோ பாராட்டினாரே, தெரிஞ்சவுங்களுக்குத் தெரியும், தெருவிலே சுத்தறதுகளுக்கு எல்லாமா தெரியப் போவுது, உன் நாட்டியத்தோட அருமை பெருமை...போ, போ, எழுந்து வந்துட்டான் நாட்டியம் பாக்க...

(தரகன் நழுவுகிறான்.)

த:— கோவம் ஏம்மா, இவ்வளவு... எனக்கென்னமோ, இந்த அம்மா தேகம் மெலிஞ்சு போச்சுன்னு பாடி ஆடினதும், ‘பக்’குன்னு சிரிப்பு வந்துவிட்டுது... இதுக்கு இவ்வளவு கோவம்...பேச்சு...கூடாது பாருங்க...