கல்லாடம்/91-95
< கல்லாடம்
- பாடல்:91
ஐயம் உற்று ஓதல்[தொகு]
- பாசடைக் கருங்கழி படர்மணல் உலகமும்
- எழுமலை பொடித்தவர்க்கு இசைத்தல் வேண்டி
- வரைஉலகு அனைத்தும் வருவது போல
- திரைநிரை திரைத்துக் கரைகரைக் கொல்லும்
- வையைநீர் விழவு புகுந்தனம் எனஒரு (5)
- பொய்யினள் அன்றி மெய்யினை நீயும்
- பொலம்பூண் பெயர்ந்துறை பூணை அருள்தரும்
- மலர்ச்சி நீங்கிக் கொடுங்கோல் வேந்தெனச்
- சேக்கோள் கண்ணை செம்மொழிப் பெயர்தந்து
- ஒன்றுடன் நில்லா மொழியை மதுத்த (10)
- முதிரா நாள்செய் முண்டகம் மலர்ந்து
- கவிழ்ந்த முகத்தைஎம் கண்மனம் தோன்ற
- அரும்பிய நகையை அன்றே நின்கெழு
- என்கண் கண்ட இவ்இடை என்னுளம்
- மன்னிநின் றடங்காக் குடுமிஅம் பெருந்தழல் (15)
- பசுங்கடல் வளைந்து பருகக் கொதித்த
- தோற்றமும் கடந்தது என்றால் ஆற்றல்செய்
- விண்ணகம் புடைத்து நெடுவரை கரக்கும்
- கொடுஞ்சூர்க் கொன்ற கூரிலை நெடுவேல்
- குன்றக் குறவர் கொம்பினுக்கு இனியோன் (20)
- குருகொலி ஓவாப் பனிமலர் வாவி
- வயிறு வாய்த்த குழலியம் கிழவோன்
- வாழ்பரங் குன்றெனும் மணிஅணி பூண்ட
- நான்மறை புகழும் கூடல் எம்பெருமான்
- வான்முதல் ஈன்ற மலைமகள் தன்னொடும் (25)
- முழுதுணர் ஞானம் எல்லாம் உடைமை
- முழுதனுக் கிரகம் கெழுபரம் அநாதி
- பாசம் இலாமை மாசறு நிட்களம்
- அவிகா ரக்குறி ஆகிய தன்குணம்
- எட்டும் தரித்து விட்டறு குற்றமும் (30)
- அருச்சனை வணக்கம் பரஉயிர்க்கு அன்பகம்
- பேரருள் திருநூல் பெருந்துறவு எங்கும்
- நிறைபொருள் அழுந்தல் அருளினர்க் கூட்டம்
- இருள்பவம் நடுங்கல் எனும்குணம் எட்டும்
- தமக்கும் படைத்த விதிப்பேற் றடியவர் (35)
- நிலையருள் கற்பென நெடுங்கற்பு உடையோள்
- முன்னுறின் அவள் மனம் அங்கே
- நன்னரில் கொண்டு குளிரும் பெறுமே? (38)
- பாடல்:92
தலைவனோடு ஊடல்[தொகு]
- மாயமும் இன்பும் மருட்சியும் தெருட்சியும்
- நகைத்தொகை கூட்டிக் கவைத்தெழு சொல்லும்
- அமுதமும் கடுவும் விழியில் வைத்து அளிக்கும்
- இருமனப் பொய்உளத்து ஒருமகள் தன்னை
- கரியோன் கடுப்பத் துகில்கவர்ந் தொளிர்அலர் (5)
- விதியினும் பன்மைசெய் முகன்படைத்து அளவாச்
- சோதியின் படைக்கண் செலஉய்த்து அரும்புசெய்
- முண்டக முலையில் சாந்தழித்து அமைத்தோள்
- எழுதிய கழைக்கரும்பு எறிந்துநூல் வளர்த்த
- கோதை வகைபரிந்து மணிக்கலன் கொண்டு (10)
- கழைத்தோள் நெகிழத் தழைவுடல் குழையத்
- திரையினைத் தள்ளி மலர்த்துகில் கண்புதைத்து
- ஒள்நிற வேங்கையின் தாதும் பொன்னும்
- சுண்ணம் அவைகலந்து திமிர்ந்துடல் தூற்றி
- வண்டொடு மகிழ்ந்து அவிழ் தோட்டலர் சூட்டி (15)
- இறால்புணர் புதுத்தேன் ஈத்துடன் புணரும்
- அவ்வயின் மறித்தும் அன்னவள் தன்னுடன்
- கெழுமிய விழவுள் புகுமதி நீயே
- கவைநாக் கட்செவி அணந்திரை துய்த்த
- பாசுடற் பகுவாய்ப் பீழைஅம் தவளையும் (20)
- பேழ்வாய்த் தழல்விழித் தரக்கடித்து அவிந்த
- நிலம்படர் தோகைக் குலம்கொள் சேதாவும்
- அவ்வுழி மாத்திரை அரைஎழு காலை
- திருநுதற் கண்ணும் மடமகள் பக்கமும்
- எரிமழு நவ்வியும் பெறும்அருள் திருவுருவு (25)
- எடுத்துடன் அந்தக் கடுக்கொலை அரவினை
- தீவாய்ப் புலியினை திருந்தலர் நகைப்ப
- எடுத்தணி பூண உரித்துடை உடுப்ப
- முனிவரும் தேவரும் கரமலர் முகிழ்ப்ப
- தருவன அன்றி மலரவன் அவன்தொழில் (30)
- நாரணன் ஆங்கவன் கூருடைக் காவல்
- சேரத் துடைக்கும் பேரருள் நாளினும்
- முத்தொழில் தனது முதல்தொழில் ஆக்கி
- ஒருதாள் தாரைகொள் முக்கவைச் சுடர்வேல்
- தலைஇருந்து அருங்கதி முழுதுநின் றளிக்கும் (35)
- திருநகர்க் காசிப் பதியகத்து என்றும்
- வெளியுறத் தோன்றிய இருள்மணி மிடற்றோன்
- நேமியங் குன்றகழ் நெடுவேற் காளையன்
- தன்பரங் குன்றம் தமர்பெறு கூடற்கு
- இறையோன் திருவடி நிறையுடன் வணங்கும் (40)
- பெரும்புனல் ஊர! எம்இல்
- அரும்புனல் வையைஅம் புதுநீர் அன்றே. (42)
- பாடல்:93
உடன்பட உரைத்தல்[தொகு]
- வேலிஅம் குறுஞ்சூல் விளைகாய்ப் பஞ்சினம்
- பெருவெள் ளிடையில் சிறுகால் பட்டென
- நிறைநாண் வேலி நீங்கித் தமியே
- ஓர்உழி நில்லாது அலமரல் கொள்ளும்என்
- அருந்துணை நெஞ்சிற்கு உறும்பயன் கேண்மதி (5)
- மண்ணுளர் வணங்கும் தன்னுடைத் தகைமையும்
- இருளரு புலனும்மெய்ப் பொருள்அறி கல்வியும்
- அமரர்பெற் றுண்ணும் அமுதுருக் கொண்டு
- குறுஞ்சொல் குதட்டிய மழலைமென் கிளவியில்
- விதலைஉள் விளைக்கும் தளர்நடைச் சிறுவனும் (10)
- நின்நலம் புகழ்ந்துணும் நீதியும் தோற்றமும்
- துவருறத் தீர்ந்தநம் கவர்மனத்து ஊரன்
- பொம்மல்அம் கதிர்முலை புணர்வுறும் கொல்எனச்
- சென்றுசென்று இரங்கலை அன்றியும் தவிர்மோ
- நெட்டுகிர்க் கருங்கால் தோல்முலைப் பெரும்பேய் (15)
- அமர்பெற்று ஒன்னலர் அறிவுறப் படர,
- பேழ்வாய் இடாகினி கால்தொழுது ஏத்திக்
- கையடை கொடுத்த வெள்நிண வாய்க்குழவி
- ஈமப் பெருவிளக்கு எடுப்ப மற்றதன்
- சுடுபொடிக் காப்புடல் துளங்கச் சுரிகுரல் (20)
- ஆந்தையும் கூகையும் அணிஓல் உறுத்த
- ஓரிபாட்டு எடுப்ப உவணமும் கொடியும்
- செஞ்செவிச் சேவல் கவர்வாய்க் கழுகும்
- இட்டசெய் பந்தர் இடைஇடை கால்என
- பட்டுலர் கள்ளிஅம் பால்துயில் கொள்ளும் (25)
- சுள்ளிஅம் கானிடை சுரர்தொழுது ஏத்த
- மரகதத் துழாயும் அந்நிறக் கிளியும்
- தோகையும் சூலமும் தோளில் முன்கையில்
- மருங்கில் கரத்தில் வாடாது இருத்தி
- போர்வலி அவுணர் புகப்பொருது உடற்றிய (30)
- முக்கண் பிறைஎயிற்று எண்தோட் செல்வி
- கண்டுளம் களிப்ப கனைகழல் தாமரை
- வானக வாவி யூடுற மலர
- ஒருதாள் எழுபுவி உருவத் திண்தோள்
- பத்துத் திசையுள் எட்டவை உடைப்ப (35)
- ஒருநடம் குலவிய திருவடி உரவோன்
- கூடல்அம் பதியகம் போற்றி
- நீடநின் றெண்ணார் உளமென நீயே. (38)
- பாடல்:94
பரத்தையிற் பிரிவு உரைத்தல்[தொகு]
- பெருநிலத் தேவர்கள் மறைநீர் உகுப்ப
- மற்றவர் மகத்துள் வளர்அவி மாந்த
- விடையோன் அருச்சனைக்கு உரிமையன் முன்னவன்
- அன்னவன் தன்னுடன் கடிகைஏழ் அமர
- அன்றியும் இமையவர் கண்எனக் காட்ட (5)
- ஆயிரம் பணாடவி அரவுகடு வாங்க
- தேவருண மருந்துடல் நீடநின் றுதவ
- உடல்முனி செருவினர் உடல்வழி நடப்ப
- நாரணன் முதலாம் தேவர்படை தோற்ற
- தண்மதிக் கலைகள் தானற ஒடுங்க (10)
- எறிந்தெழும் அரக்கர் ஏனையர் மடிய
- மறையவன் குண்டம் முறைமுறை வாய்ப்ப
- அவன்தரும் உலகத்து அருந்தொழில் ஓங்க
- பாசுடல் உளைமா ஏழணி பெற்ற
- ஒருகால் தேர்நிறைந்து இருள்உடைத்து எழுந்த (15)
- செங்கதிர் விரித்தசெந் திருமலர்த் தாமரைப்
- பெருந்தேன் அருந்திஎப் பேர்இசை அனைத்தினும்
- முதல்இசைச் செவ்வழி விதிபெறப் பாடிஅத்
- தாதுடல் துதைந்தமென் தழைச்சிறை வண்டினம்
- பசுந்தாள் புல்இதழ்க் கருந்தாள் ஆம்பல் (20)
- சிறிதுஉவா மதுவமும் குறைபெற அருந்தி அப்
- பாசடைக்கு உலகவர் பயிலாத் தாரியை
- மருளொடு குறிக்கும் புனல்அணி ஊர!
- தானவர்க்கு உடைந்து வானவர் இரப்ப
- உழல்தேர் பத்தினன் மகவுஎன நாறி (25)
- முனிதழற் செல்வம் முற்றிப் பழங்கல்
- பெண்வரச் சனகன் மிதிலையில் கொடுமரம்
- இறுத்து அவன் மகட்புணர்ந்து எரிமழு இராமன்
- வில்கவர்ந்து அன்னைவினை உள்வைத்து ஏவ
- துணையும் இளவலும் தொடரக் கான்படர்ந்து (30)
- மாகுகன் நதிவிட ஊக்கி வனத்துக்
- கராதி மாரீசன் கவந்தனுயிர் மடித்து
- இருசிறைக் கழுகினர்க்கு உலந்தகடன் கழித்து
- எறிவளி மகனைநட் டேழு மரத்தினுக்கு
- அரிக்கு கருங்கடற்கு ஒரோஒரு கணைவிடுத்து (35)
- அக்கடல் வயிறுஅடைத்து அரக்கனுயிர் வௌவி
- இலங்கைஅவ் அரக்கற்கு இளையோன் பெறுகஎனத்
- தமதூர் புகுந்து முடிசுமந் தோர்க்கும்
- நான்முகத் தவர்க்கும் இருபால் பகுத்த
- ஒருநுதல் கண்ணவன் உறைதரு கூடல் (40)
- தெளிவேற் கண்குறுந் தொடியினர் காணின்
- நின்பால் அளியமும் நீங்கி
- இன்பும்இன்று ஒழிக்கும்எம் கால்தொடல் சென்மே. (43)
- பாடல்:95
பாணனை வெகுளுதல்[தொகு]
- உளம்நகைத் துட்க ஊக்கும்ஓர் விருந்தினை
- குவளைவடி பூத்தகண் தவள வாள்நகைக்
- குறுந்தொடி மடந்தைநம் தோழியும் கேண்மோ!
- கவிர்அலர் பூத்தசெஞ் செம்மைவில் குடுமி
- மஞ்சடை கிளைத்த வரிக்குறு முள்தாள் (5)
- கூரரி வாளின் தோகைஅம் சேவல்
- கொடியோன் குன்றம் புடைவளர் கூடல்
- கணிச்சிஅம் கைத்தலத்து அருட்பெருங் காரணன்
- உலகுயிர் மகவுடைப் பசுங்கொடிக்கு ஒருபால்
- பகுத்துயிர்க்கு இன்பம் தொகுத்தமெய்த் துறவினன் (10)
- முளரிநீர்ப் புகுத்திய பதமலர்த் தாள்துணை
- மணிமுடி சுமந்தநம் வயலணி ஊரர்பின்
- வளர்மறித் தகர்எனத் திரிதரும் பாண்மகன்
- எனக்குறித்து அறிகிலம் யாமே எமது
- மணிஒளிர் முன்றில் ஒருபுடை நிலைநின்று (15)
- அன்ன ஊரர் புல்லமும் விழுக்குடி க்கு
- அடாஅக் கிளவியும் படாக்கரும் புகழும்
- எங்கையர் புலவியில் இகழ்ச்சியும் தம்பால்
- தனதுபுன் புகழ்மொழி நீளத் தந்தும்
- ஒன்றுபத்து ஆயிரம் நன்றுபெறப் புனைந்து (20)
- கட்டிய பொய்பாப் புனைந்துநிற்கு உறுத்தின்
- பேரெழிற் சகரர் ஏழெனப் பறித்த
- முரிதிரை வடிக்கும் பரிதி அம்தோழம்
- காட்டையுள் இம்பரும் காணத்
- தோட்டிநின் றளக்கும் தொன்மையது பெறுமே. (25)