தென்னாடு 79
கிட்டத்தட்ட இருநூறு ஆண்டுகளாக மேலைச்சாளுக்கியர் ஆண்ட பகுதியை இராஷ்டிரகூடரே ஆண்டனர். கி.பி. 973-ல் தைலப்பன் என்ற மூன்றாம் தைலப்பன் இராஷ்டிரகூடரை முறியடித்து மீண்டும் சாளுக்கிய அரசை நிலைநாட்டினான்.
தைலப்பன் காலமுதல், முதலாம் சோமேசுவரன் (1042-1068) காலம்வரை ஐந்து அரசர் ஆட்சிகளில் மேலைச் சாளுக்கியருக்கும் சோழருக்கும் கடும்போராட்டம் நிகழ்ந்தது. 1052-ல் கொப்பம் போரிலும் கூடல்சங்கமம் போரிலும் இருதிறத்தவரும் வெற்றிநமதே என்று கூறினும், மேலைச்சாளுக்கியரே அவற்றால் வலிமை பெருக்கினர். கடைசி இரண்டரசருள் முதல்வனான பெர்மாடி இரண்டாம் ஜகதேக மல்லன் மைசூரில் எழுந்த புதிய ஹோய்சள மரபினரை வென்றான். ஆனால், பிந்திய அரசன் மூன்றாம் தைலப்பன் (1151-1156) அமைச்சனான பிஜ்ஜளகளசூரி அரசனைக் கொன்று களசூரி மரபை நிறுவினான்.
கீழைச் சாளுக்கியர்
முற்காலச் சாளுக்கியரில் கடைசி அரசனான இரண்டாம் புலிகேசி, பல்லவர், கீழ்க்கங்கர் ஆகியவரிடமிருந்து கோதாவரி, கிருஷ்ணா ஆற்றுவெளியிலுள்ள வேங்கை நாட்டைக் கைக்கொண்டிருந்தான். அவற்றை அவன்கீழ் ஆண்ட அவன் தம்பி குப்ஜவிஷ்ணுவர்த்தன் புலிகேசிக்குப்பின் தன்னாண்மை பெற்றுக் கீழைச்சாளுக்கிய மரபை நிறுவினான். அவன் கி.பி. 615 முதல் 633 வரை ஆட்சி செய்தான்.
விமலாதித்தியன் (1011-1022) முதலாம் இராசராசசோழன் புதல்வியான குந்தவையை மணந்துகொண்டான். இது முதல் ஒவ்வொரு தலைமுறையிலும் சோழர்-கீழைச் சாளுக்கியர் மணஉறவால், மிகுதி மரபுக்கலப்பு உடையவராயினர். இதன் பயனாக இரண்டாம் இராசேந்திரன் (1063-1070) கீழைச்சாளுக்கிய அரசனாயிருந்து கொண்டே 1070-ல் சோழ அரசுக்கும் உரிமையுடையவனாய், குலோத்துங்க சோழன் என்ற பெயர் பெற்றான். கீழைச்சாளுக்கிய மரபு தனிமரபு என்ற முறையில் இத்துடன் முடிவடைந்தது.
