ஆக் சுவர் வங்களில் உயர்ந்த வெள்ளித்தடிகளும், சில கைகளில் தங்கத் தடிகளும், சிலர் கைக்ளில் ஒளியினலான கொடிகளும் பீடிக்கப்பட்டிருந்தன. இவ்விதம் இறங்கின மலாயிக்கத்து கள் எல்லாரும் அந்தக் கடைவீதி வழியே “ அல்லாகுத் தஆலா அடைய ஔலியா க்களே, நீகிர் அளை வாம் வழிவிட்டு நில்லுங்கள். அல்லாகுத் தஆலா வுடைய மஹ்பூபும் மஉ.ஷூ க்கும் குனவர் வருகின்றார். அவர்க்காகப் பாகையை விசாலமாக்குங்கள். அவனர் நீவிர் கனப்படுத் அவதற்காக விலகி நில்லுங்கள் என்று சொல்லில்கொண் இப்படிக் தட்டியஞ் சொல்லப் படுகின்ற போது, அங்கே சிறபோருடைய கன்களுக்கு அலங்கா மான ஒன் 2 சாகப்பட்டது. தி வந்தார்கள், சுவர்க்கலோகத்துச் சாதி புத்தினங்களுள் உயர்ந்த ப சுங்கதிர்களையுடைய வரகத்திஓரலான பல்லக்கு ஒன்று து காயத்தில் மீன்று இறக்கிற்று. அது, வானத்திற் சொன பட்ட தாய், ஓளியனாயத்தோற்ற்று, 2ப் பல்லக் கினுள் அங்கே பிடிக்தகும் ஒலி மார் கூட்டத்திட் கணய் படாத பே:ழருளா வாவிபர் ஒருவர் இருக்கின்றார். முன் சொன்ன மலாயிக்கத்து சள் அங்றி, வேறு பல லாமிக்கத் துக எண்ணிறந்தபேர்கள் மாகப் பவளச் சூழ்ந்து நிற்கின்றர்கள். இவர்களுள் அநேகர் ( எப்ஹானல்லா" என்னும் கல்ஹேஓம், அசேர் "அல்ஹம்து லில்ல அம் தம்சஹீதும், அநேகர் "லாஇலாஹ இல்லல்லாத என் னும் தஹலீறும், அநேகச்! அல்லாஹுஅக்பா னும் தக்பீயம் சொல்லிச் சத்திக்கின்றர்கள், பின்னும் அ "நேகர் " ஒலியா ளே, வழிவீடுர்கள், விலகி நிவலுக் கள், மஹ்பூல்ல வருகின்ருர்; மட்வு சிக்கல்பா வருகின் என கூறுகின் முர்கள்.
