இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
தூத்துக்குடி
அவன் கரங்களிலே இரும்புச் சங்கிலி !
கால்களையும் இரும்புச் சங்கிலி கொண்டு, அசைக்க முடியாத பாறையிலே கட்டி விட்டனர்.
கண்களின் மீது கனமான ஓர் துணிக்கட்டு.
அவனைக் கண்டதும், 'அவன் ஓர் துர்ப்பாக்கியன், துயரத்துடன் சேர்த்துப் பிணைக்கப்பட்டிருக்கிறான்— அடிமைச் சங்கிலிகள் அவனைக் கொடுமைக்காளாக்குகின்றன' என்பது விளங்குகிறது.
அவனைச் சுற்றிலும், மனித சஞ்சாரம் அதிக மற்ற இடம். தொலைவிலே, அலைஓசை கேட்கிறது.
கடும் காற்று வீசுகிறது.
மழையும் பொழிகிறது.
அவன் நெளிகிறான்—
அவன் பொருட்டுப் பேசுவோர் இல்லை !
கட்டுகளை அவிழ்த்துவிடும் கண்ணியம் கொண்டவர் இல்லை.
ஏன் இந்நிலை பிறந்தது என்று கேட்கும் வீரன் இல்லை அவனோ நெளிகிறான்—தன் பலத்துக்கு மீறிய பலத்தால்
அழுத்தி வைக்கப்பட்ட அவனால் நெளியமட்டுமே முடிகிறது.
