இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை
பெருஞ்சித்திரளுர்
இத்தனைத் துயருற் றலும்
இருக்கின்றேன்; சாக வில்லை! செத்தாலும் துயர்தி ராது;
மறுமையும் செறிக்கத் தோன்றும்! எத்தனைத் துயரெ னக்கென்
றிறைவன்வைத் துள்ளா ஞே,நான் அத்தனேத் துயர்க்கும் என்னே
அணியமாய் இருத்திக் கொண்டேன்! 11
இத்தனேக் கும்பின் என்றன்
ஏந்தலை-இறைவ அன-எ ன் அத்தா-ைஒருநாள் கண்டே
அவர்க்குற்ற துயருக் காகக் கத்தியென் உயிரை அன்னர்
காலடி கரைத்தா லன்றிப் பித்தியென் பிறவி போகா'
தெனவுரைத் தழுதாள் பேதை! 12
முகத்திரு கைகள் பொத்தி
மூசல்வாய் அரற்றிக் கேவி அகத்துள துன்ப மெல்லாம்
அடங்கிம்ே வரையில் பொங்கி மகத்துயர் கொண்ட தாய்போல்
மலைத்துயர் நீராய்ச் சாய்த்தாள்! உகுத்தகண் ணிரில் தோழி
உண் கண்ணிர் பாதி தேறும்! 13
13
