80
அறிஞர் அண்ணா
ஒரு நண் : அருமை! அருமையான சங்கீதம். சாரீர சம்பத் அபாரம்!
மற்ற நண் : கலைவாணியேதான்!
[நண்பர்கள் விடைபெற்றுக்கொண்டு போகிறார்கள். ஜெகவீரரைப் பார்த்து. சீமான்]
சீ : ஜெகவீரரே! உள்ளே போய், உம்முடைய கடன் பத்திரத்தில் பைசல் எழுதி எடுத்துக்கொண்டு வருகிறேன்.
[உள்ளே போகிறார்.]
ஜெ : விலாசனி!
விலா : போதும் உயிரை வாங்காதே. மானம் போகிறது!
ஜெ : நான் இருக்கிறேன் கவனித்துக்கொள்ள. முட்டாள் மயங்கியே விட்டான், தேனில் விழுந்த ஈபோல. உண்மையை அவன் கண்டுபிடிக்கிறான் என்றே வைத்துக்கொள், வெளியே சொல்ல முடியுமா? சொன்னால் யார் நம்புவார்கள்?
வி : ஈனத்தனமான காரியம் செய்யத் துணிந்து, அதற்கு என்னையும் உடந்தையாக்கிக் கொண்டாய்.
ஜெ : காட்டி மறைக்கிறேன். வேறென்ன! பத்திரம் கைக்கு வந்ததும், பயல் இளித்துக்கொண்டிருக்க வேண்டியது தான். விலாசனி மாயமாய் மறைவாள்! இந்தத் தந்திரம் செய்யாவிட்டால், பயல், நமது சொத்தை ஏலத்துக்குக் கொண்டு வந்திருப்பான். இவன், இப்போது, நேற்று பணக்காரனானவன். பரம்பரை ஜெமீன் நம்முடையது. பகற்கொள்ளைக்காரன் போன்ற இவனிடம் அதை இழப்பதா? நமது கௌரவம் என்ன ஆவது?
வி : உன் வாயால் பேசாதே கெளரவத்தைப்பற்றி. சுயநலமே உனக்கு முக்கியம்.
ஜெ : தியாகவல்லி நீ! அதற்காகத் தலைவணங்குகிறேன்.
[சீமான் வருகிறார். பத்திரத்தைக் கொடுத்து]
சீ : திருப்திதானே!
ஜெ : ஆஹா! விலாசனி, தோட்டத்தைச் சுற்றிப் பார்க்க ஆசைப்படுகிறாள்.