16
கண்ணாயிரத்தின்
அன்ன.: நீ வீண் செலவு செய்துவிடுவே என்கிற பயந்தான். நல்ல காரியத்துக்குன்னு கேட்டா, தராமலா போவான்? நீ நாட்டியக்காரக் கூட்டத்திலே சேர்ந்து, ஆடிப்பாடிக்கிட்டு நீ உன் அந்தஸ்தைக் கெடுத்துக் கொள்வாயோ என்கிற பயம்தான்!
கண்.: அப்பா பக்கமாத்தானே நீங்க பேசுவீங்க...நான் இப்படி ஊருக்காக உழைக்கறதாலேதான் ஒரு நூறு பேராவது நம்ம குடும்பத்தைப்பத்தி நல்லபடியாப் பேசுறாங்க! ஏழைப் பிள்ளைகளுக்கு நிதி ஒரு ஐம்பதாயிரமாவது சேர்த்தாகணும்னு நான் படாதபாடு படறேன்...நீ ஒரே வார்த்தையில் சொல்லிவிட்டாயே, நான் ஊரைச் சுத்தறேன்னு...
சிங்.: ஏன் ஊர் சுற்றித் திரியமாட்டான்? ஏதாவது வித்துவிசனம், கவலை கஷ்டம் இருந்தாத்தானே! காளைமாடு போலச் சுத்தறான், கட்டறுந்த காளை போல. இருப்பது பாழாகாமப் பார்த்துக்கொள்ளத்தான் நான் ஒருத்தன் இருக்கிறேனே! அவனுக்கென்ன? அவன் உண்டு, நண்பர்கள் உண்டு, செலவுக்குக் கொட்டிக் கொடுக்க நான்தான் இருக்கிறேனே, ஒரு மடயன்...
அன்ன.: (சாந்தப்படுத்தும் முறையில்) ஏண்டா தம்பி! ஏன் இப்படிப் பேசறே? அவன் நல்ல காரியத்துக்காகத்தான் வேலை செய்கிறான்; சொன்னான்...
