பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/90

92

ரொட்டித்

ராம்: நாங்க சுரண்டிப்பிழைக்கிற சுகபோகிங்க! காரித் துப்பச் சொல்றே எங்க பேரிலே. சரி, நீ யார்டா அப்பா! (கேலிக்குரலில்) பிறந்ததும், கையிலே கடப்பாரையும் மண்வெட்டியும் தூக்கிட்டுப்போயி காடு திருத்தினவனா? (மார்பில் அறைந்து கொண்டு) உனக்கு 'ஆயா' வேலை பார்த்தவளுக்கு மட்டும் மொத்தத்தில் ஆயிரம் ரூபா கொடுத்தனே! நல்ல தமிழ்ப் பண்டிதருக்கு மாதம் 30—அல்ல சம்பளம், உனக்குப் பாடம் சொல்லிக் கொடுக்க. மேதாவின்னு பேர் வாங்கறதுக்காக, பெத்தவனை பேயேன்னு ஏசறே! பசுவைக் கொன்றுபோட்டு செருப்புத்தானம் செய்தவன் கதைப்போல, என்னை ஏசி நீ மேதாவின்னு பட்டம் வாங்கறே இல்லே! வாங்கு, வாங்கு!

[கோபமாகச் சென்று, கடிதக் கட்டை எடுத்து, சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்தபடி பிரித்துப் பார்க்கத் தொடங்குகிறார். இரண்டொரு கடிதங்களைப் பார்க்கிறார். மனம் மீண்டும் குழம்புகிறது. புத்தகத்தின் மீது கண் பாய்கிறது.]

ராம் : எடுடி, அதை. (சுப்புத்தாய் பயந்து நிற்க) எடுடின்னா, ஏண்டி எருமை மாடுபோல நிக்கறே...

[புத்தகத்தைக் கொண்டு போய்க் கொடுக்கிறாள். சில வரிகள் அவர் கண்களில் தெரிகின்றன.]

ராம்: கேள்டி, அவன் கேட்கறதை...

சுப்பு: உங்களை எதிர்த்து ஒருவார்த்தைகூட அவன் பேசமாட்டானே.

ராம்: அவன் ஏண்டி பேசறான், என்னோடு பேசினாத்தான், புட்டுப் புட்டுக் காட்டுவனே, உள்ளதை உள்ளபடி! பணம் திரட்டி, நானா போகிறபோது மூட்டை கட்டி எடுத்துக்கிட்டுப் போகப் போறேன்...எல்லாம் உன் இழவுக்குத்தானேன்னு கேட்கமாட்டனா...

சுப்பு: (கலங்கிய நிலையில்) மனம் நொந்து பேசாதிங்க...வேண்டாம்ங்க...நான் யார் பக்கம்னு பேசுவேன்...வரட்டும்ங்க நானே கேட்கிறேன் பாரதனை. இது அடுக்குமாடா, அப்பா மனம் வேகற மாதிரி எழுதலாமான்னு கேட்கிறேன்...