46
மா. இராசமாணிக்கனார்
உயிர்த்தோழி, அவனைக் கண்டு, பிரியாது கூடிவாழும்போது, சிறிது பொழுது பிரிய நேரினும் பெருந்துயர்க்கொள்ளும் அவன் மனைவியின் நிலையைக் சுட்டிக்காட்டி அவனைப் போகாது நிறுத்திவிட்டு, மகிழ்ச்சிக்குரிய அச்செய்தியை அவன் மனைவிக்குக் கூறி அவளைத் தேற்றியது இது:
"வறியவன் இளமைபோல் வாடிய சினையவாய்ச்
சிறியவன் செல்வம்போல் சேர்ந்தார்க்கு நிழல்இன்றி
யார்கண்ணும் இகந்துசெய்து இசைகெட்டான் இறுதிபோல்,
வேரொடு மரம்வெம்ப, விரிகதிர் தெறுதலின்,
அலவுற்றுக் குடிகூவ, ஆறுஇன்றிப் பொருள் வெஃகிக்,
5
கொலைஅஞ்சா வினைவரால் கோல்கோடி யவன் நிழல்
உலகுபோல் உலறிய உயர்மர வெஞ்சுரம்;
இடைகொண்டு பொருள்வயின் இறத்திநீ எனக்கேட்பின்,
உடைபு நெஞ்சுஉக ஆங்கே, ஒளி ஓடற்பாள் மன்னோ?
படையமை சேக்கையுள் பாயலின், அறியாய், நீ
10
புடைபெயர்வாய் ஆயினும் புலம்புகொண்டு இனைபவள்;
முனிவுஇன்றி முயல்பொருட்கு இறத்திநீ எனக்கேட்பின்,
பனியகண் படல்ஒல்லா படர்கூர்கிற்பாள் மன்னோ?
நனிகொண்ட சாயலாள், நயந்துநீ நகையாகத்
துனிசெய்து நீடினும் துறப்பு அஞ்சிக் கலுழ்பவள்;
15
பொருள்நோக்கிப் பிரிந்துநீ போகுதி எனக்கேட்பின்,
மருள்நோக்கம் மடிந்து ஆங்கே மயல்கூர்கிற்பாள் மன்னோ?
இருள் நோக்கம் இடைஇன்றி, ஈரத்தின்இயன்ற நின்
அருள்நோக்கம் அழியினும் அவலம்கொண்டு அழிபவள்;
எனவாங்கு,
20
'வினைவெஃகி நீசெலின், விடும்இவள்உயிர்' எனப்,
புனையிழாய்! நின்நிலை யான்கூறப் பையென
நிலவுவேல் நெடுந்தகை, நீளிடைச்
செலவு ஒழிந்தனனால் செறிக நின் வளையே!”
கையில் காசு இல்லாதவனுடைய இளமை, அவ்விளமைக் காலத்து இன்பங்களைப் பெற மாட்டாமல் வீணே கழிவது போல், உலர்ந்த கிளைகளை உடையவாகி, அறிவிலா ஒருவன் செல்வம் பிறர்க்குப் பயன்படாது வீணே அழிவதுபோல்,
