111
பொ:— எங்கே உங்க அப்பா?
பொன்ளி:— வெளியே போனாங்க.
பொ:— அதுதான் தெரியுதே — உள்ளே இல்லைன்னா வெளியே போனாங்கன்னுதானே அர்த்தம், போயிருக்கிற இடம் எது?
பொன்னி:— எனக்கு எப்படித் தெரியும், சொல்லி விட்டா போறாங்க. சந்தைப் பக்கம் போயிருப்பாரு.
பொ:— நான் அங்கே இருந்துதானே வாரேன், அங்கே காணோமே.
பொன்னி:— அப்படின்னா, சௌகாரு கடைக்குப் போயிருப்பாரு.
பொ:— சௌகாரு கடைக்கா?
பொன்னி:— ஆமாம் — அப்பாரு கொஞ்சம் கடன் பட்டிருக்காரேல்லோ. சேட்டு, தேளாக் கொட்டறான்—இரண்டு ஆடு இருந்தது. அதை வித்துப்போட்டு, பணத்தை அந்தப் பாவிக்கிட்ட கொடுத்தூட்டு வரப்போனாரு. நாம்ப யாருக்காச்சும் கடன்பட்டிருந்தா மென்னியைப் பிடிக்கறாங்க, நமக்கு யாராச்சும் பணம் சேரவேணுமுன்னு இருந்தா, ஒய்யாரம் பேசறாங்க.
பொ:— என்னா பிள்ளே! குத்தலாப் பேசறே. நான் உங்க கடனைத் திருப்பித் தரவில்லைன்னா மறைமுகமாக இடிச்சிக் காட்டறயே.
பொன்னி:— (புன்சிரிப்பாக) உங்களை மட்டும் சொல்லலே...பொதுவாச் சொன்னேன்... உங்களையுந்தான் அப்பா, எத்தனையோ தடவை கேட்டுக் கேட்டுப் பார்த்தாரு. வெள்ளி தர்ரேன், வியாழன் வரட்டும், சனிக்கிழமை பார்க்கலாம்னு சொல்லிக்கிட்டே நாளை ஓட்டறீங்க.
பொ:— கடனைக் கொடுத்துவிட்டுப் போகத்தான் வந்திரிக்கறேன் — பொன்னி!
கொஞ்சம் மோர் இருந்தா கொடேன்.
