115
பொ:— நல்லாச் சொன்னே தங்கவேல்! நெருப்புத்தான்! என்னா பொன்னா உடம்புக்கு, ஒரு மாதிரியா இருக்கறியேன்னு பலபேர் கேட்டாங்க—அது மாதிரியா ஆகிவிட்டேன். மல்லிகைப்பூவைப் பார்த்தா, பொன்னிக்கு வாங்கித் தரலாம்னு நினைப்பு, மத்தாப்புக் கலர் சேலையைப் பார்த்தா, பொன்னிக்கு வாங்கிக் கொடுக்க வேணும்னு எண்ணம், ஆணும் பெண்ணும் ஜோடியா எங்கே தெரிஞ்சாலும், உடனே நாமும் பொன்னியும், எப்ப இதுபோலப் போகப் போகிறோமோ என்கிறஏக்கம், பெரிய கதை, தங்கவேல். நான் பட்டபாடு முழுவதையும் சொன்னா, பெரிய கதையாப் போகும்.
தங்:— என் விஷயமும் அப்படித்தான். நீ சொல்லு, பொன்னா! கடைசியிலே, துணிஞ்சு கேட்டிட்டயா?
பொ:— நாக்குக் குளறுதே—பேச்சு எங்கே வருது...?
தங்:— வராது வராது... நான் உளறு உளறுதுன்னுதானே உளறினேன், சுகுணாவிடம் — பைத்யம், பைத்யம்னு சிரிக்கிறது சுகுணா... வெட்கமாக இருக்கும் எனக்கு.
பொ:— எனக்கு ஒரே பயம்...கேளேன், விஷயத்தை. நாலு நாள்... பொன்னி வீட்டுப் பக்கமே போகாமலிருந்தேனா—வீட்டுப் பக்கம் போகிறதில்லையே தவிர, பக்கத்துத்தோட்டம், சந்தைத் தோப்பு, இங்கே போயி வருவது வழக்கம். ஒருநாள் சந்தைத் தோப்பிலே, உட்கார்ந்துகிட்டு, ‘போடு ராஜா போடு’—நடத்திக்கிட்டு இருந்தேன்...
த:— என்னது...?
பொ:— உனக்குத் தெரியாதா...சீட்டு ஆட்டம்...
ஆள் அதிகம் இல்லை. இரண்டே இரண்டு சோணகிரிகள் தான் கிடைச்சாங்க. அங்கே ஓடிவந்தா, பொன்னி இறைக்க இறைக்க...
