பக்கம்:காதல் ஜோதி, அண்ணாதுரை.pdf/123

123

பொ:— அப்படின்னா, உன் மனசிலேயும் கொஞ்சம், ஒரு எள்ளுப் பிரமாணமாவது ஆசை இருக்குன்னு சொல்லு...

பொன்னி:— எள்ளு அளவு இருந்து, எலுமிச்சை அளவாகி, இப்ப பூசனிக்கா அளவாயிருக்குன்னுதான் வைச்சிக்கயேன்—என்னா பிரயோஜனம்?

பொ:— பிரயோஜனமா, இல்லையா என்கிறது இருக்கட்டும் பொன்னி! என்மேலே துளியாவது...

பொன்னி:— (வெட்கத்துடன்) இருக்கு என்கிறதைத் தெரிந்து கொள்ள முடியலையா...

(உள்ளே எழுந்துபோக முயற்சிக்கிறாள்; பொன்னன் தடுக்கிறான்)

பொன்னி:— இப்ப, என்ன நேரம்? அப்பாரு விழிச்சுக் கிட்டா, என் கதி என்ன ஆகும்? போங்க...

பொ:— நீ என்னதான் சொல்றே? என்னாலே, உன்னை மறக்க முடியாது...

பொன்னி:— நாள் வேறே ஒருத்தர் பொருளாச்சே—உரியவரு போயிட்டாக்கூட, நான் இனியும் வேறே ஒருத்தர் பொருள் ஆகமுடியாதே. இந்த நிலையிலே இருக்கிற என்னோடு நீ கெஞ்சினாலும் கொஞ்சினாலும் என்ன பிரயோஜனம்?

பொ:— வக்கீலாட்டம் பேசறே... பொன்னி! ஏதாச்சும் ஒரு வழி தெரிஞ்சாகணுமே—எனக்கு என்னமோ உன்னோடு காலமெல்லாம்கூடி வாழவேணும்னு தோணுது...

(பொன்னி, பொன்னனைப் பாசத்தோடு பார்க்கிறாள். பொன்னன் அவளை அணைத்துக் கொள்கிறான். ஓரிரு விநாடிகளில் பொன்னி தன்னை விடுவித்துக்கொண்டு, கண்களைத் துடைத்தபடி...)