பக்கம்:காதல் ஜோதி, அண்ணாதுரை.pdf/173

173

கிறார்கள்; பூந்தோட்டம் சென்று உலவுகிறார்கள்: தனிமையான ஓர் இடத்திலே உட்காருகிறார்கள்.)

சு:— உண்மையாகவே, பாட்டு, அருமையாக இருந்தது A.1.

தங்:— போ சுகுணா ! கேலி!

சு:— இல்லே தங்கம்! நிஜமாத்தான் சொல்றேன்....

தங்:— அப்படியானா, அதற்குக் காரணம் நீயாகத்தான் இருக்கவேண்டும்...

சு:— நானா...!

தங்:— ஆமாம்—நான் நாடகப்பாட்டு என்கிற நினைப்புடனா பாடினேன்—சுகுணா! உன்னை எண்ணிக்கொண்டு தான் பாடினேன் — நிச்சயமாக..

சு:— எனக்குக் கொஞ்சம் வெக்கமாக்கூட இருந்தது—என்னை அப்படியா பார்க்கிறது...

(சுகுணாவின் இரு கன்னங்களையும் தன் கரங்களில் பிடித்தபடி அவளைக் கனிவுடன் பார்த்து)

தங்:— எப்போதும்தான், அவ்விதம் ! அன்புக் கனியே! வேறு எப்படிப் பார்க்க முடியும், மனதைப் பறிகொடுத்துவிட்டவன்...

சு:— ஐய்யய்யோ! நாடக நினைப்பு போகவில்லை போலிருக்கு...ஏதேது, இன்பமே! இன்னுயிரே! இதயராணி என்றெல்லாம் பாட ஆரம்பித்துவிடுவீர்கள் போல இருக்கு...

தங்:— எனக்கென்னமோ சுகுணா! அப்படி எல்லாம் பாடலாமா, பேசலாமா என்றுகூடத்தான் எண்ணம் வருகிறது......

சு:— (கனிவுடன்) பேசுங்களேன்...எனக்கும் அப்படித்தான்,

தங்:— கண்ணே!