பக்கம்:காதல் ஜோதி, அண்ணாதுரை.pdf/40

40

பொ:— ஆமாம் — அந்தக் காலம் சிலாக்யமானதாத்தானே இருந்தது— மாதம் மும்மாரி பொழியுமாம்...

ப:— பொழிஞ்சுதாமா...! ஏன் பொன்னா? மாதம் மும்மாரி பொழிஞ்சுதுன்னு சொல்லிப் பூரிச்சுப் போறாங்களே. அவங்களேதானே சொல்றாங்க நல்லதங்கா கதை — பன்னிரண்டு வருஷம் மழையே இல்லாமப் போச்சு, பஞ்சம் உண்டாச்சின்னு...

பொ:— ஆமாம்...

ப:— அது, எந்தக் காலமாம்! போக்கிரி பொன்னன் பபூன் பக்கிரி காலமா அது — புண்யவானுக காலம்தானே— ஏம்பா! பன்னிரண்டு வருஷம் மழையே இல்லே...

பொ:— ஆமாம், பக்கிரி! விந்தையாகத்தான் இருக்குது.

ப:— இவ்வளவுதானா விந்தை—சொல்லச் சொல்ல, சுரீல சுரீல்னு சவுக்காலே அடிக்கிறதுபோல இருக்கும். இந்த மாதிரி விந்தைகள்— வண்டி வண்டியா இருக்கு...

(‘அந்தக் காலம்’ என்ற பாட்டு பாடுகிறான்)

பொ:— பலே! பக்கிரி! ஜோரா இருக்கு பாட்டு.

ப:— அர்த்தம்?

பொ:— பாட்டைவிட ஜோரு, போ—

ப:— சரி... நான் சொன்ன விஷயம்...

பொ:— கல்யாண விஷயம்தானே!...நாள், ‘ரெடி’, இண்ணைக்கே வேணுமானாலும்.

ப:— (அவனைத் தழுவி) பொன்னா! மானம் காப்பாத்தினே— குடும்ப நாசம் இனி இல்லே...

பொ:— உன்னோட நான் இப்பச் சொல்றேன், பக்கிரி! பொன்னி பொலம்பறப்போ, நான் இதுவேதான் சொன்னேன், பயப்படாதே புள்ளே நான் உன்னைக் கல்யாணம் செய்து கொள்றேன்னு சொன்னேன்...