65
ச:— ஐய்யோ! பிறகு...
த:— மிரட்டினா என்ன! சுகுணா எல்லோருக்கும் சரியான சூடு கொடுத்ததாம்!
த:— வாங்க, தாத்தா?
கி:— இதிலே ஓண்ணும் குறைச்சலில்லே! சொல்ற பேச்சேக் கேட்கிறதில்லை. உபசாரம் மாத்திரம் ஒழுங்காப் பேசி விடறே...
த:— ஏன், தாத்தா, அந்த சோகை மூஞ்சிச் சொக்கியைக் கலியாணம் செய்து கொள்ளமாட்டேன்னு சொல்கிறனே, அந்தக் கோபம்தானே உனக்கு...
கி:— சிரிடா, சிரி! மகன் இவ்வளவு சாமர்த்தியமாப் பேசறானேன்னு சிரிக்கறயோ... சொக்கிக்கு என்னடா சொட்டு சொல்ல முடியும்... சோகையாமே. இல்லே, சோகை! பத்து இருபது பேரு வந்துட்டாலும் மளமளன்னு சமையல் செய்து போடுவா— களத்துமேட்டு வேலையானாலும் சரி, உழவுகால வேலையானாலும் சரி எவ்வளவு சுறுசுறுப்பு — எவ்வளவு சாமர்த்தியம் —இரண்டு பசுவை வளர்த்து, பால் வித்து, பத்து பவுன் சேர்த்திருக்காடா, அந்தச் சின்னப் பொண்ணு, குடும்பத்துக்கு அப்படி ஒருத்தி குதிரவேணுமே—கொண்டைக்குப் பூவேணும், கொலுசுக்கு பொன்னு வேணும், கோணை வகுடு வேணும், மகமல்லு சேலை வேணும்னு கேக்கற குட்டியா, குடும்பத்துக்கு ஏத்தவ?
த:— (கேலியாக) சேச்சே! உழவு மாடு மாதிரி உழைக்க வேணும், தவசுபிள்ளை மாதிரி சமைக்க வேணும், ஐஞ்சாறு குழந்தையாவது பெறவேணும்—அப்படில்ல இருக்கவேணும்—பெண்ணு
