போதுமான "வெற்றுடம்போடு இருந்த எனக்கு அன்பு கூர்ந்து அளவு ஆடைகளைக் கொண்டு வந்து அணிந்து காரிருளில், தன்னந்தனியளுகத் தட்டுத் தடுமாரி வின் வழி நடந்து கொண்டிருந்தேன். அரைக் கொள்ளச் செய்தீர்கள். ஆண்ட அரியாண வழியில் நிஜயில் நீங்கள் கடமையுணர் வோடு கொண்டு செலுத்தினீர்கள்' எண் கையைப் பிடித்துச் எழுந்து உட்காரவும் கூட முடியாத படுக்கையிலிருந்து. நோய் வாய்ப் பட்டுக் கிடந்த என்ணத் தக்க வைத்தியசாலக்கு எருத்தும் சென்று, பீடித்துக் கொண்டிருந் வோயிலிருந்து விடுவித்துக் காப்பற்றி அந்தக் கொடிய உள்ளீர்கள்” ஆனதனால் இன்று, என்னுடைய இதயப் பூர்வமான நன்றி அறிதல் ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்' வாழ்வு என்பது இத்தகையது என்று முழுமையாக கொடுத்த, உஸ் களுக்கு எனக்குக் கற்பித்துக் இப்போது என் னுடையாத இருக்கும் முழுமையாக நான் விட்டுக் இந்த அரசு உரிமையை கொடுத்து விடுகிறேன். மறுக்காது நீங்கள் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்... அரசன் கூறிய இந்த விவரங்களயெல்லாம் மக்களுக்கு அளவுக்கு மிஞ்சிய வியப்புணர்வு பிரபு, நீங்கள், எப்போது பசியினால் போயிருந்தீர்கள்? நாங்கள் அன்னமிட்டுப் கேட்ட ஏற்பட்டது, சோர்ந்து எப்போது உள்களுக்கு பசியை ஆற்றினோம்?* "அலுவும் அன்றி நீங்கள் எப்போது இருந்தீர்கள்? நாங்கள் எப்போது தாகம் தீர்த்தோம்! "நீங்கள் எந்த இடத்தில் அங்களுக்கு மற்றவர்களாக இருந்தீர்கள்
- நீங்கள் ஆடையணியாமல்
முறைகூட எங்கள் கண்ணால் தண்ணீர் தாகத்துடன் அை இருந்ததை நாங்கள் ஒரு கண்டதேயில்ேைய!’ "இருட்டில் எப்பொழுது நீங்கள் தடுமாரினீர்கள்? நாஸ்கள் எப்பொழுது உங்கள் கையைப் பிடித்து வழி நடத்தினோம்? "
