ஜீ. சுப்பிரமணிய அய்யர்
௧௫
ஒரு கடிதமெழுதிக் கொடுக்கிறேன். அதை அவரிடத்தில் கொண்டு கொடு. அவர் உனக்கு வேண்டிய சௌகரியம் செய்து கொடுப்பார்” என்றார்.
”சரி” என்றாள் விசாலாக்ஷி.
உடனே, ஜீ. சுப்பிரமணிய அய்யர் தம்முடைய மேஜையின் மேல் வைத்திருந்த மணியைக் குலுக்கினார். கீழேயிருந்து அவருடைய மகள் வந்து:— ”என்ன வேண்டுமப்பா?” என்று கேட்டாள்.
”அந்த வேலைக்காரப் பயல் இன்னும் வரவில்லையோ?” என்று ஜீ. சுப்பிரமணிய அய்யர் உறுமினார்.
”அவன் பட்டணத்துக்கன்றோ போயிருக்கிறான், ஸ்மித் ஷாப்பிலே போய் மருந்து வாங்கிக் கொண்டு வர? இனி அவன் பன்னிரண்டு மணிக்கு மேலேதான் வருவான். உமக்கென்ன வேண்டும்?” என்றாள்.
என்னுடைய மேஜை மேலே, பேனா மைக்கூடு வைத்திருக்கிறேன். மேஜை திறந்துதான் இருக்கிறது. அதற்குள்ளே வலப்பக்கத்து அறையில் கடிதமெழுதுந் தாளும் உறைகளும் கிடக்கின்றன. ஒரு தாளும் ஒரு உறையும் கொண்டுவா. மையத்தும் தாளையும் எடுத்து வா என்று ஜீ. சுப்பிரமணிய அய்யர் சொன்னார்.
அவர் வேண்டிய ஸாமான்களை யெல்லாம் மகள் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். ஜீ. சுப்பிரமணிய அய்யர் ஒரு கடிதமெழுதி உறைக்குள்ளே போட்டு, அதை மகளிடம் கொடுத்து:— ”உறையை சரியாக
