பக்கம்:சிறுகதைகள் (சரோஜா ராமமூர்த்தி).pdf/218

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

வைத்தருப்பதால் என்னடா கெட்டுப் போய்வாட்டேன். எனக் கருக்கற கெளரவமும் புத்த" தட்சண்யமும் உனக்கு வரு மாடா என்று இரைந்தது பக வதக்கு நன்முக ந?னவருக் களிறது.

சகுராமன் தகப்பனசை எதர் த்து ஒரு வார்த்தை பேசாவர்ட் டாலும், எதவிர்ப்பெல்லாம் செய லால் காண்பர்க்கப்பட்டது. அப்பா வும் பள்ளையும் நாளுக்கு நாள் ஒரு வாைவட்டு ஒருவர் IIడాT த் தால் வலகப் போய்க்கொண்டே யாருந்தார்கள்.

சாமநாத ஐயருக்கு வாலிபம் தேய்ந்து வா. சகுராமனுக்கு இளமை வளர்ந்துகொண்டு வந் தது. எ தாலும் பரி டிவாதம் படித்து தறைவேறவிக்கொள்ளும் சகு சாமன்தான்் அயல்நாட்டுக்குப் போவதாலும் படிவாதமாக இருந் தான்். வழக்கம்போல பெற்ருேர் களுக்கு மனக் கவலை ஏற்பட்டது. தகப்பனர் அநேகமாக அவன் போல் நம்பபிக்கை இழந்துவட் டார். அங்கே போன பறகு அப் படி இப்படித்தான்் இருக்கும் சம் பாதத்ததைக் கொட்டிப் படிக்க வைத்தாயற்று. இங்கேயே நல்ல .ே வ ?ல பார்த்துக்கொள்ளக் கூடாதா என்ன? எவளையாவது வெள்ளைக்காாயை இழுத்துக் கொண்டு வருவான்' என்று மனைவியரிடம் இாைந்தார் அவர்.

ஆமாம்.ஆ ம ம்.வெள்ளைக் கார் படிக்க அங்கேதான்் போக வேண்டுமா என்ன? என்றைக்கும் இரு நூறு முன்னுாறு சம்பளத் துக்கு இங்கே தொங்க வேண்டும். வெளிநாடுகளுக்குப் போய்வட்டு வந்தால் நல்ல சம்பளம் கடைக் கும். பகவதயை நல்ல இடத்தல் கல்யாணம் செய்து கொடுக்க

18

H. H. H H லாம் என்று தாயுடன் வாதாடி

ன்ை சகுராமன்.

பகவதக்கு அன்று தந்தை போல் அடங்காத கோபம் உண் டாயற்று. படுகர்டைகமாக இந்த அப்பா என்னைப் பத்தாவது வரை என்ன படிப்பு வேண்டி யாருக்கறது என்று நறுத்தவர்ட் டார். அண்ணு வெளிநாட்டுக்குப் போய் வேலை பழக்கக்கொண்டு வருகறேன் என்றால் குறுக்கே வழுந்து மறக்கருர் பெண்கள் எல்லோரும் கல்சட்டி தேய்ப்ப தற்கும் ஆண்கள் படித்துவட்டு

குமர்ஸ்தா வேலைக்குப் போய் காலமெல்லாம் வறுமையால் உழல வும்தான்் பறந்தருக்கருர்கள்

என்பது இவான் த*ர்மானமாக்

கும்' என்று மனத்துக்குள் பொரு

மனுள்

பகவத அப்பொழுது பதவிறுை:

n -- H -- i. பதனே ழு வயது பெண்கைத் தருமனத்துக்குத தயாராக இருந்தாள். இளம் மனத்தால்

எத்தனையோ ஆசைகள் கனவு கள் கொப்பளத்து எழுந்த காலம்

அது.

ாகுசாமன் படி வாதமாகக் கப் பல் ஏறாவட்டான். புறப்படுவ தறகு முனபு தகபபைைா வணங்க வந்தவனே முறைத்துப் பார்த்துவட்டு ஏதோ பார்க்கத் தகாத பொருளைப்

பார்ப்பது போல் சாமநாத

ஐயர் முகத் தைத் தருப்பக்கொண்டார்.

தாய்? அந்தப் பாசமே தன அல்லவா? ஆயிரம் கசப்பருந்தா லும் குடியருக்க இடம் கொடுத்த அந்தத் தெய்வம் மகனை வாயாா வாழ்த்த வழயனுப்ப வைத்தது. பகவத தன் வருங்காலக் கனவு கள் நனவாக மில அண்ணனே

எதிர்பார்த்துக் காத்தருந்தாள்.