122
மதி: என்னைத் தடுத்துவிட்டால் தப்பித்துக்கொள்ளலாம் என்று எண்ணாதே! இந்த ஆணவ அரசை அழித்தொழிக்கும் ஆற்றல் மிக்க வீரர்கள் வருகிறார்கள்!
மாசி: என்ன அக்ரமம் நீசா! மன்னனையா கொல்லத் துணிந்தாய்? எங்கள் மார்க்க ரட்சகனையா தாக்கத்துணிந்தாய்? மன்னா! இந்த மாபாவி..........
வெற்: (அலட்சியமாக) கட்டாரியால் குத்தவந்தான்.
மாசி: மகாபாதகன்—மகாபாதகன்—மரணதண்டனை தான் தரவேண்டும்
அரு: நாத்திகன்—பழிபாவத்துக்கு அஞ்சுவானா? இவனைக் கொல்லாவிட்டால், மன்னா, தர்மம் தழைக்காது!
வெற்: (மேலும் அலட்சியமாக) கிடக்கிறான்! அனுபவமற்றவன்! காதகனின் கத்தியும் கட்டாரியும் என்னை என்ன செய்யும், குருதேவரின் ஆசிஇருக்கும்போது! இவன் அறியான்....(பேழையைத் திறந்து அருமறையிடம் காட்டி) எனக்குச் சாகாவரம் அருளத்தாங்கள் தயாரித்த ஜெபமாலை இருப்பதை. எனக்காக விசேஷ பூஜை செய்து தயாரித்த ஜெபமாலை அல்லவா இது! ஜெபம் நடக்கட்டும்! (பேழையை அருமறையிடமும் மாசியிடமும் மாறிமாறிக் காட்ட இருவரும் மிரள்கிறார்கள்) கொடியவர்களே! மதவேடமிட்டுத் திரிந்து என் மதியை மாய்த்த மாபாவிகளே! ஆதிக்க வெறிக்காக ஆண்டிக் கோலமிட்ட அக்கிரமக்காரர்களே! உங்கள் படுமோசம் அறியாமல் உத்தமன் மதிவாணனுக்குக் கேடுபல செய்தேன்! நானோர் கடையேன்! நில்லாதீர் என் முன் (பணிபாட்களைப் பார்த்து) இவர்களை இழுத்துச் செல்லுங்கள்.......சிறைக்கு.
